Πόσες μέρες έχω να γράψω..
Τόσες πολλές που δεν ξέρω τι να πρωτοθυμηθώ..
Η αλήθεια είναι πως το σπίτι μου δεν με βλέπει άλλο όπως άλλοτε..
Αισθάνομαι τόσο τυχερή που έχω τη μαμά μου 100 % στη διάθεσή μου..
Η βοήθειά της πολύτιμη, ανεκτίμητη..
Είναι αλήθεια τελικά ότι μόνο με τη μαμά σου αισθάνεσαι σιγουριά και απόλυτα ξένοιαστη όταν αφήνεις τα παιδιά σου..
Αυτές τις μέρες ο καιρός είναι ιδιαίτερα ευνο'ι'κός και απολύτως με το μέρος μας..
Απόλαυσα τον Ντίνο στις βόλτες..


Πηγαίναμε παντού οι δυο μας..
Στο super market..στο φούρνο..στο πάρκο..(εντάξει εκεί παίρναμε και τη Stacy γιατί τρελαίνεται να κάνει κούνια)..πήγαμε για ψώνια στα μαγαζιά τα δυο μας..και μου έλεγε τη γνώμη του..
Βέβαια αν τον άκουγα θα ξεσηκώναμε τα μαγαζιά κυριολεκτικά..
Τι ωραίο πράγμα που τα παιδιά δεν έχουν την αίσθηση του χρήματος..
Δεν καταλαβαίνουν την υλική αξία των πραγμάτων..
Για αυτούς όλα είναι εφικτό να αγοραστούν..
Δεν σας κρύβω ότι απήλαυσα και τη μαμά μου πιο πολύ από κάθε άλλη φορά..
Πήγαμε πολλές βόλτες και βόρεια και νότια..
Χτες ζήσαμε την απόλυτη εμπειρία πηγαίνοντας  στο Golden Hall..
Ξέροντας απολύτως τα απαραίτητα και χωρίς τη χρήση του gps καταφέραμε να φτάσουμε επιτέλους στον προορισμό μας..
Ο Ντίνος το ευχαριστήθηκε πολύ και η Stacy επίσης...
Είχε δραστηριότητες για τα παιδιά με ξωτικά, νεράιδες και φυσικά δεν έλειπε το εργαστήριο σοκολάτας στο οποίο γινότανε χαμός..
Για μία ακόμη φορά ένιωσα στο πετσί μου πόσο "Ελληνάρες" είμαστε..
Τι εννοώ..
Μηδέν σεβασμός προτεραιότητας..
Πόσες φορές να ξέρατε μας φάγανε τη σειρά..
Έπρεπε να τις μετρήσω..
Επίσης, μην αντιληφθούνε τζάμπα πράγμα..ορμάνε σαν τα "ζώα"/..
Μοίραζε μια κοπελίτσα καραμέλες στα παιδιά..
Ο Ντίνος μου ένα σοκ το έπαθε με ορισμένες μανάδες που έλεγαν "πάρε παιδί μου κι άλλες, είναι μικρές αυτές οι καραμέλες σιγά"..
ΤΟ γέλιο το έριξα με την κοπελίτσα που μοίραζε λαχνούς..
Το βλέμμα της όλο απορία και τρόμο τα έλεγε όλα..
Στο τέλος της βραδιάς θα γινότανε κλήρωση με μικροδωράκια..
Ο καθένας έπαιρνε τουλάχιστον από δέκα..
Και δεν υπερβάλω καθόλου..
Εμείς δεν πήραμε διότι ήξερα ότι δεν θα αντέχανε τα παιδιά μου να καθίσουν μέχρι το τέλος..
Δυστυχώς αυτή είναι η παιδεία των περισσότερων ανάμεσά μας..
Ευτυχώς τα παιδάκια μου δε θα μεγαλώσουν έτσι..
Anyway..
Ακούσαμε τα κάλαντα και πολλά άλλα όμορφα τραγουδάκια που μας έβαζαν όλο και περισσότερο στο χριστουγεννιάτικο κλίμα..
Και φυσικά βγήκαμε πολλές φωτογραφίες και παίξαμε πολύ πολύ..

Συναντήσαμε, φυσικά, και τον Αι Βασίλη και είχαμε απορία πού βρίσκεται τώρα το έλκηθρο του....`~~~..αλλά και οι τάρανδοι..
Τον πιάσαμε απροετοίμαστο μιας και από ότι μας είπε μέχρι στιγμής κανένα παιδάκι δεν του είχε εκφράσει καμία απορία..
Γκουχου..Γκουχου..
Του απήντησε με όμορφο τρόπο ότι βρίσκεται στη σκεπή, από όπου και θα φύγει μετά...
Και τον αποχαιρέτησε λέγοντάς του .."ΧΟ!ΧΟ!ΧΟ!Θα τα πούμε στο σπίτι Ντίνο"..
Και φυσικά ο Ντίνος του είπε..." Ναι, η μαμά μου θα σου βάλει στο τζάκι μπισκότα και ζεστό γάλα μην πεινάσεις"..
Μέχρι και γω κόντεψα να το πιστέψω ...χιχιχι
Τον αγαπάμε τόσο πολύ τον Αι Βασίλη μας..
Με το ξωτικό..
Ήτανε υπέροχη βραδιά και περιμένω να έρθουν κι άλλες εξίσου υπέροχες..
Σας αφήνω..
Ώρα για ξεκούραση και χαλάρωση παρέα με το πλέξιμό μου..
Σε άλλη ανάρτηση θα σας δείξω τα πλεκτά που έκανα για μένα και τα παιδάκια μου..
Προς το παρόν πλέκω κασκόλ- γιακά για μένα!!!..
Θέλω πολύ όμως να ξεκινήσω να πλέκω και για καλό σκοπό..
Have a  great Saturday night..
Σας μαμαδογλυκοφιλώ!!