
Κυριακή σήμερα...Ημέρα αφιερωμένη στην οικογένεια..Ίσως είναι η μοναδική μέρα που μπορούμε να καθίσουμε όλοι μαζί οικογενειακώς...να πιούμε καφέ...να δούμε καμιά ταινία..να φάμε όλοι μαζί στην τραπεζαρία..Τις υπόλοιπες ημέρες, βλέπεις, ο μπαμπάς γυρίζει αργά..Ενώ,λοιπόν, ετοιμαζόμασταν για μπάνιο σε κάποια παραλία, μόλις βγήκα στο μπαλκόνι να πιω το πρωινό μου καφεδάκι κατάλαβα ότι ο καιρός επιτέλους άρχισε να θυμίζει φθινόπωρο..Μπορεί ο ήλιος να έλαμπε, δεν είχε όμως τόσο ζέστη ώστε να ξεχυθούμε σε κάποια πλαζ (άσχετα αν το μετανιώσαμε κάπου λίγο πριν το μεσημέρι)....Απόλαυσα τον πρώτο μου ζεστό καφέ της εποχής αυτής παρέα με το αγαπημένο μου βιβλίο, αναζητώντας ιδέες για το μεσημεριανό αλλά και για το καθημερινό κολατσιό του Ντίνου στο σχολείο!!~...
Η πρώτη μέρα μας στο σχολείο ήρθε..Την περιμέναμε πώς και πώς και εγώ αλλά και ο Ντίνος...Ο μήνας αυτός όπως είπαμε και στην προηγούμενη ανάρτηση είναι των αλλαγών και της προσμονής...Ένα από τα δύο πραγματάκια, λοιπόν, που περιμέναμε με αγωνία επιτέλους επιτεύχθηκε..Η πρώτη μέρα μας στο σχολείο ήρθε!!...


Να του διαβάσω όσο πιο πολλά μπορώ για τους δεινόσαυρους, τους πλανήτες, τα χρώματα, τα λαχανικά, την ανακύκλωση, την αγάπη, την φιλία, το πώς μοιραζόμαστε, πώς είμαστε καλοί φίλοι και άνθρωποι και όλα αυτά τα όμορφα που πρέπει να γεμίζουν το μυαλουδάκι του που είναι σαν σφουγγάρι...Είναι μέρες που απογοητεύομαι ότι δεν τα καταφέρνω..Είναι μέρες που και ο μικρός δεν έχει όρεξη...Λογικό..Εκεί βλέπουμε απλά μια ταινία να ηρεμήσει το κεφάλι μας όπως λέει και ο ίδιος και εγώ πέφτω κάτω από τα γέλια..Είναι, όμως και κάτι μεσημέρια που επιλέγουμε να μην κοιμηθεί γιατί θέλουμε να χορτάσει ο ένας τον άλλον...Μεγαλώνοντας παιδάκια στην ίδια σχεδόν ηλικία έχω να πω ότι ο χρόνος δεν μου φτάνει να χαρώ τον καθένα όσο θα πρεπε και έχω ανάγκη..Και επειδή η Stacy πάντα διεκδικεί την πρωτιά και την αγκαλίτσα της (εμένα δηλαδή) αυτός που μένει παραπονεμένος είναι ο Ντίνος...Σαν λύση στο θέμα μας αυτό βρήκαμε τα μεσημέρια που κοιμάται η μικρή..Είναι οι δικές μας ώρες..Οι ώρες που λέμε τα παράπονά μας, οι ώρες που αγκαλιαζόμαστε πολύ, οι ώρες που ακούει τη μαμά να του διαβάζει ιστορίες και παραμύθια αλλά και οι ώρες που μπορούμε με την ησυχία μας να ζωγραφίσουμε με νερομπογιές, μαρκαδόρους, πλαστελίνες, χρώματα και κιμωλίες χωρίς να μας τα χαλάσει το μικρό αλλά πάντα θαυματουργό χεράκι της Stacy's/....

Happy 1st Day of School!!
Σας μαμαδογλυκοφιλώ!!
![]() |
Πηγή google |
Αρχές Σεπτέμβρη και ακόμα η ζέστη δεν λέει να υποχωρήσει...Είναι ήδη αργά...Βρίσκομαι στη βεράντα και δεν λέει να δροσίσει..Μα τι γίνεται?...Θα προτιμούσα τώρα ένα αεράκι δροσερό, ότι πρέπει να γεμίσει το σπίτι μας και να κάνει τις κουρτίνες να ανεμίσουν δηλώνοντας την παρουσία του...Αλλά μπα...Άπνοια....-Σαν μπήκε ο Σεπτέμβρης, που λες, έχω αρχίσει να μετρώ τις μέρες σαν το φαντάρο....1η Σεπτέμβρη...2η Σεπτέμβρη..3η Σεπτέμβρη..Όχι δεν ανυπομονώ για τα γενέθλιά μου..( καλά λιγουλάκι μόνο)..Ανυπομονώ να επιστρέψει η μανούλα μου από το νησί...
Ο αγαπημένος μήνας του καλοκαιριού μας αποχαιρέτησε πριν λίγες μέρες, αυτό όμως δεν πάει να πει πώς και εμείς αποχαιρετήσαμε μαζί με αυτόν και το καλοκαίρι..Summer is still here και οι βαθμοί συνεχίζουν να χτυπούν στο κόκκινο..Μιας και επιστρέψαμε στο σπίτι μας και στη βάση μας, και ύστερα από ένα μαραθώνιο καθαρίσματος- σιδερώματος- συμμαζέματος, βρήκα επιτέλους το χρόνο να μοιραστώ μαζί σας τις διακοπές του Αυγούστου μας..Τις εξορμήσεις του Ιουλίου μπορείτε να τις δείτε εδώ γιατί όχι και εδώ...