ΩΩ!!...Ναι...τα γενέθλια μου έφτασαν...όπως και τα πρώτα "άντα" μαζί με αυτά....Σήμερα όλη μέρα από το πρωί, φίλοι μου, προσπαθώ να καταλάβω πότε πέρασαν έτσι τα χρόνια...Πότε ήμουν έφηβη, πότε αποφοίτησα, πότε αρραβωνιάστηκα, πότε παντρεύτηκα και έκανα παιδιά..πότε?..πότε??...πότε??...Από νωρίς το πρωί ,λοιπόν, που άνοιξε το μάτι μας προσπαθώ να φέρω στο μυαλό μου όλες αυτές τις στιγμές που με έφτασαν ως εδώ..Τις άσχημες αλλά και τις ευτυχισμένες..Ευτυχώς οι ευτυχισμένες είναι πολύ περισσότερες από τις άσχημες..Αλλιώς κυλούν τα χρόνια όταν έχεις φίλους στο πλευρό σου..Αλλιώς όταν μοιράζεσαι τη ζωή σου και την καθημερινότητά σου με ανθρώπους που σε νοιάζονται και σ' αγαπούν...Είμαι πολύ τυχερή που έχω όλους αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους δίπλα μου~!...Που με αγαπούν και με στηρίζουν...Που με συμπαραστέκονται και με βοηθούν σε όλες τις προκλήσεις που μου επιφύλαξε μέχρι τώρα η ζωή..Και αυτοί δεν είναι μόνο η οικογένειά μου αλλά και οι φίλοι μου...Φίλοι καρδιάς και άνθρωποι γνήσιοι...Κάπως έτσι θα κυλήσει και η σημερινή μέρα...Μπορεί να είμαι μακριά από τους δικούς μου, αλλά και εδώ -στα νότια προάστια- υπάρχουν επίσης πολύ αγαπημένα πρόσωπα..
Κυριακή σήμερα...Ημέρα αφιερωμένη στην οικογένεια..Ίσως είναι η μοναδική μέρα που μπορούμε να καθίσουμε όλοι μαζί οικογενειακώς...να πιούμε καφέ...να δούμε καμιά ταινία..να φάμε όλοι μαζί στην τραπεζαρία..Τις υπόλοιπες ημέρες, βλέπεις, ο μπαμπάς γυρίζει αργά..Ενώ,λοιπόν, ετοιμαζόμασταν για μπάνιο σε κάποια παραλία, μόλις βγήκα στο μπαλκόνι να πιω το πρωινό μου καφεδάκι κατάλαβα ότι ο καιρός επιτέλους άρχισε να θυμίζει φθινόπωρο..Μπορεί ο ήλιος να έλαμπε, δεν είχε όμως τόσο ζέστη ώστε να ξεχυθούμε σε κάποια πλαζ (άσχετα αν το μετανιώσαμε κάπου λίγο πριν το μεσημέρι)....Απόλαυσα τον πρώτο μου ζεστό καφέ της εποχής αυτής παρέα με το αγαπημένο μου βιβλίο, αναζητώντας ιδέες για το μεσημεριανό αλλά και για το καθημερινό κολατσιό του Ντίνου στο σχολείο!!~...
Η πρώτη μέρα μας στο σχολείο ήρθε..Την περιμέναμε πώς και πώς και εγώ αλλά και ο Ντίνος...Ο μήνας αυτός όπως είπαμε και στην προηγούμενη ανάρτηση είναι των αλλαγών και της προσμονής...Ένα από τα δύο πραγματάκια, λοιπόν, που περιμέναμε με αγωνία επιτέλους επιτεύχθηκε..Η πρώτη μέρα μας στο σχολείο ήρθε!!...
Μαμά και γιος βγήκαμε στο δρόμο!..Ξυπνήσαμε νωρίς το πρωί να ετοιμαστούμε αλλά και να προετοιμαστούμε ψυχολογικά..Του εξήγησα για μία ακόμη φορά τι είναι ο αγιασμός και ότι σήμερα μόνο θα γνωριστούμε με τη δασκάλα και τα υπόλοιπα παιδάκια, τους φίλους μας..Η αλήθεια είναι πως δεν του άρεσε αυτό, μιας και ήθελε να καθίσει στην τάξη του να παίξει παρέα με τους υπόλοιπους για αρκετή ώρα..Οι τοίχοι της τάξης τον ενθουσίασαν...Παρατήρησε την παραμικρή λεπτομέρεια...Τους πλανήτες με το δικό μας ηλιακό σύστημα, το μανάβικο, τα τραπεζάκια με τα ονόματα των περσινών παιδιών επάνω, τα ράφια με τα βάζα γεμάτα τρόφιμα (όσπρια, ζυμαρικά και ρύζι), τις 4 εποχές, το τρενάκι με τους φόβους μας και άλλα...Η τάξη μας εντός των ημερών μας είπαν ότι θα βαφτεί..Ήδη ήταν περιποιημένη, πράγμα που δηλώνει ότι κάποιος την φρόντιζε καλά...Η δασκάλα μας ιδιαίτερα ομιλητική με τους γονείς...Φίλησε το κάθε παιδί ξεχωριστά και το καλώς όρισε στη νέα του "ζωή"... Φαίνεται παιδαγωγός με εμπειρία, θέληση, όρεξη και εμπιστοσύνη στον εαυτό της για μία ακόμη επιτυχημένη και δημιουργική χρονιά..Η αλήθεια είναι ότι είμαι πολύ συγκινημένη..
Τις τελευταίες μέρες γενικότερα επικρατεί συγκίνηση και ρίγος στην ατμόσφαιρα του σπιτιού μας...Από την μία συνειδητοποιούμε πόσο μεγάλωσε το αγόρι μας και δεν το πιστεύουμε...Από την άλλη σκέφτομαι ότι ο κόπος μου να του μάθω όσο πιο πολλά μπορώ πριν τη δασκάλα του δικαιώνεται..Θέλω να είμαι η πρώτη που θα του δείξει πώς να γράφει το ονοματάκι του, να το διαβάζει και να συλλαβίζει τα γραμματάκια ένα ένα...
Να του διαβάσω όσο πιο πολλά μπορώ για τους δεινόσαυρους, τους πλανήτες, τα χρώματα, τα λαχανικά, την ανακύκλωση, την αγάπη, την φιλία, το πώς μοιραζόμαστε, πώς είμαστε καλοί φίλοι και άνθρωποι και όλα αυτά τα όμορφα που πρέπει να γεμίζουν το μυαλουδάκι του που είναι σαν σφουγγάρι...Είναι μέρες που απογοητεύομαι ότι δεν τα καταφέρνω..Είναι μέρες που και ο μικρός δεν έχει όρεξη...Λογικό..Εκεί βλέπουμε απλά μια ταινία να ηρεμήσει το κεφάλι μας όπως λέει και ο ίδιος και εγώ πέφτω κάτω από τα γέλια..Είναι, όμως και κάτι μεσημέρια που επιλέγουμε να μην κοιμηθεί γιατί θέλουμε να χορτάσει ο ένας τον άλλον...Μεγαλώνοντας παιδάκια στην ίδια σχεδόν ηλικία έχω να πω ότι ο χρόνος δεν μου φτάνει να χαρώ τον καθένα όσο θα πρεπε και έχω ανάγκη..Και επειδή η Stacy πάντα διεκδικεί την πρωτιά και την αγκαλίτσα της (εμένα δηλαδή) αυτός που μένει παραπονεμένος είναι ο Ντίνος...Σαν λύση στο θέμα μας αυτό βρήκαμε τα μεσημέρια που κοιμάται η μικρή..Είναι οι δικές μας ώρες..Οι ώρες που λέμε τα παράπονά μας, οι ώρες που αγκαλιαζόμαστε πολύ, οι ώρες που ακούει τη μαμά να του διαβάζει ιστορίες και παραμύθια αλλά και οι ώρες που μπορούμε με την ησυχία μας να ζωγραφίσουμε με νερομπογιές, μαρκαδόρους, πλαστελίνες, χρώματα και κιμωλίες χωρίς να μας τα χαλάσει το μικρό αλλά πάντα θαυματουργό χεράκι της Stacy's/....
Καθόμαστε στο τραπεζάκι δραστηριοτήτων μας και αφήνουμε την φαντασία μας ελεύθερη..Θέλω να ευχηθώ σε όλα τα παιδάκια του κόσμου καλή σχολική χρονιά και καλή πρόοδο...Σε όλες τις μανούλες αλλά και τους μπαμπάδες που δίνουν όλο τους το είναι για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους, να είναι δίπλα τους , για να τα στηρίξουν και να τους συμπαρασταθούν, να είμαστε γεμάτοι υπομονή και επιμονή σε αυτό το δύσκολο έργο που έχουμε αναλάβει, την ανατροφή και διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας...Να είμαστε κοντά στους δασκάλους μας και σε συνεργασία με αυτούς πάντα να βρίσκουμε τη λύση στο εκάστοτε πρόβλημα και δυσκολία που θα αντιμετωπίσουν τα παιδιά μας...
Happy 1st Day of School!!
Σας μαμαδογλυκοφιλώ!!
Πηγή google |
Αρχές Σεπτέμβρη και ακόμα η ζέστη δεν λέει να υποχωρήσει...Είναι ήδη αργά...Βρίσκομαι στη βεράντα και δεν λέει να δροσίσει..Μα τι γίνεται?...Θα προτιμούσα τώρα ένα αεράκι δροσερό, ότι πρέπει να γεμίσει το σπίτι μας και να κάνει τις κουρτίνες να ανεμίσουν δηλώνοντας την παρουσία του...Αλλά μπα...Άπνοια....-Σαν μπήκε ο Σεπτέμβρης, που λες, έχω αρχίσει να μετρώ τις μέρες σαν το φαντάρο....1η Σεπτέμβρη...2η Σεπτέμβρη..3η Σεπτέμβρη..Όχι δεν ανυπομονώ για τα γενέθλιά μου..( καλά λιγουλάκι μόνο)..Ανυπομονώ να επιστρέψει η μανούλα μου από το νησί...
Ο αγαπημένος μήνας του καλοκαιριού μας αποχαιρέτησε πριν λίγες μέρες, αυτό όμως δεν πάει να πει πώς και εμείς αποχαιρετήσαμε μαζί με αυτόν και το καλοκαίρι..Summer is still here και οι βαθμοί συνεχίζουν να χτυπούν στο κόκκινο..Μιας και επιστρέψαμε στο σπίτι μας και στη βάση μας, και ύστερα από ένα μαραθώνιο καθαρίσματος- σιδερώματος- συμμαζέματος, βρήκα επιτέλους το χρόνο να μοιραστώ μαζί σας τις διακοπές του Αυγούστου μας..Τις εξορμήσεις του Ιουλίου μπορείτε να τις δείτε εδώ γιατί όχι και εδώ...