Το απόγευμα κατεβήκαμε παραλιακά για ποδήλατο και καθαρό αέρα..(όσο καθαρός μπορεί να είναι φυσικά)..Ο Ντίνος πάντα μάχιμος δεν σταμάτησε να κόβει βόλτες πέρα δώθε και η μικρή να τον κυνηγάει! ..

Αυτές τις στιγμές χαλάρωσης προσπαθώ να τις ρουφήξω μέσα μου!Καθώς μεγαλώνουν τα πιτσιρίκια και μπορούμε να συζητήσουμε και να συνεννοηθούμε ,κυρίως, αντιλαμβάνομαι όλο και περισσότερο, πόσο τυχερή υπήρξα σε αυτήν την ζωή..Ο Θεός ( όπως και να τον ονομάζει ο καθένας μας) μου προσέφερε απλόχερα την ευλογία να έχεις παιδιά!Η φετινή χρονιά, σαν μπήκε το φθινόπωρο, θαρρείς και έχει φέρει τα πάνω κάτω στις ζωές μας!Η καθημερινότητά μας απέκτησε περισσότερο νόημα!Πολλά πράγματα μπήκαν σε τάξη από την ώρα που ο μικρός ξεκίνησε σχολείο!Μπορεί να μην μου φτάνουν οι ώρες, μπορεί να ξεχνιέμαι να κοιταχτώ στον καθρέφτη ή να μην ασχολούμαι ουσιαστικά σχεδόν καθόλου με την "πάρτη" μου που λένε (παρά μόνον τις άγιες αυτές ώρες που κοιμούνται- τι κοιμούνται δηλαδή..που φορτίζουν τις μπαταρίες τους για περισσότερες σκανταλιές την ημέρα που θα μας ξημερώσει), παρόλα αυτά δεν μου καίγεται καρφάκι..Τι στιγμές που κυλιόμαστε στο πάτωμα ή που καλαμπουρίζουμε στον καναπέ και με πλακώνουν στην κυριολεξία δεν τις αλλάζω με τίποτα και με κανέναν!Είναι τέτοια η πληρότητα που αισθάνομαι που αδιαφορώ για οτιδήποτε άλλο.( εντάξει όχι για όλα- εξαιρείται το TGIT!-αχαχ). Θέλω πολύ να θυμούνται αυτές τις στιγμές μας όταν μεγαλώσουν!Εκείνες στο πάτωμα του δωματίου, μέσα στην σκηνή μας με τα φώτα σβηστά και τον φακό αναμμένο να προσπαθούμε να διαβάσουμε παραμύθι..Ή τα γαργαλητά μας στο κρεβάτι..Τις ώρες μας στην κουζίνα που ετοιμάζουμε νοστιμιές αλλά και τις ατελείωτες ιστορίες που φτιάχνουμε στο κεφάλι μας...

Η ζωή είναι τόσο όμορφη και απλή.Τα παιδιά νομίζουμε ότι θέλουν να έχουν πολλά πράγματα και ότι βαριούνται εύκολα..Δεν είναι, όμως, έτσι.Εμείς τα μάθαμε να βαριούνται εύκολα, αφού ξέρουν ότι μπορούν να αποκτήσουν ότι θέλουν.Αν κρίνω από τα δικά μου πιτσιρίκια, θεωρώ ότι το μόνο που θέλουν και χρειάζονται είναι η προσοχή μου.Αρκεί να τους "ανεβάσω" ακόμα και το πιο βαρετό παιχνίδι στα μάτια τους, δίνοντάς του εγώ την απαραίτητη προσοχή, και είναι αρκετό για να ενθουσιαστούν και αυτά μαζί μου.

Τις βόλτες μας τις απολαμβάνουμε όσο δεν φαντάζεστε.Ακόμη και τώρα που έχει χειμωνιάσει  δεν φοβόμαστε να βγούμε στο κρύο.Τι θα πάθουμε άλλωστε?Ντυνόμαστε καλά και γυρίζουμε ώσπου να κοκκινίσουν οι μυτούλες μας.Άλλωστε με τόσο περπάτημα και ποδήλατο όσο να' ναι μια θέρμη μέσα μας την νιώθουμε.

Πίσω στο σπίτι, αρχίσαμε να δοκιμάζουμε νέες συνταγές..Φτιάξαμε -ένεκα Halloween- νόστιμα cupcakes με κολοκύθα και κανέλα αλλά και μία πεντανόστιμη τάρτα με σπανάκι και φέτα!

Για τις συνταγές δες εδώ και εδώ..

Ανοίξαμε το σπίτι μας σε νέους ανθρώπους που γνωρίσαμε και ταιριάξαμε στο σχολείο, παίξαμε μέχρι τελικής πτώσης και είμαστε έτοιμοι να δοκιμάσουμε καινούργια πράγματα τον μήνα αυτό!Θέλω πολύ να καταφέρω την Δευτέρα που μας έρχεται να προλάβουμε να πάμε για πρώτη φορά σε μια θεατρική ομάδα στο κέντρο, ότι πρέπει για παιδιά της ηλικίας του Ντίνου..Κάτι μας τυχαίνει συνέχεια και το αναβάλουμε..

Εύχομαι αυτός ο μήνας να είναι καλύτερος από τον προηγούμενο. Με λιγότερα θύματα και περισσότερη ελπίδα σε αυτήν την κοινωνία.!

Σας μαμαδογλυκοφιλώ!

Σμουτς!