Ξημέρωσε Κυριακή και ίσως να είναι από τις λίγες που δεν ανυπομονώ να σηκωθώ από το κρεβάτι. Η Κυριακή ,για εμάς, είναι μέρα της Εκκλησίας και έπειτα ενός καλού πρωινού από τα χεράκια μου, μιας και τις υπόλοιπες δεν το συνηθίζουμε. Είναι η ημέρα της οικογένειας και η μέρα που ο μπαμπάς μπορεί να περάσει ώρες μαζί μας και να βγούμε όλοι μαζί βόλτα..

Το μάτι μου έκλεισε αργά χτες το βράδυ και άνοιξε από πολύ νωρίς σήμερα το πρωί.Τις τελευταίες μέρες ελάχιστα ξεκουράζομαι. Από την στιγμή που θα πέσω στο κρεβάτι το μυαλό μου δουλεύει ασταμάτητα. Σταμάτησα και το πλέξιμο, μιας και το δεξί μου χέρι το έχω δεμένο, και έχασα όσο να' ναι τις ισορροπίες μου.

Τα γεγονότα δραματικά. Ακούμε μόνο άσχημες ειδήσεις ασταμάτητα. Οι πληροφορίες που δεχόμαστε είναι μόνο αρνητικές, τόσο που μας προκαλούν μόνο ανασφάλεια, δυστυχία, οργή, μίσος, αηδία, θυμό και εγώ δεν ξέρω τι άλλο.Τα ΜΜΕ προβάλουν από χτες συνεχώς τις δραματικές εξελίξεις στο Παρίσι. Στο facebook, φαντάζομαι και σε άλλα social media, ξέσπασε ένα κύμα με hashtags σαν ένδειξη συμπαράστασης και αλληλεγγύης καθώς και η αλλαγή της εικόνας του προφίλ μας με τα χρώματα της Γαλλικής σημαίας. Στην αρχή παρασύρθηκα και εγώ και την άλλαξα. Έπειτα θύμωσα με τον εαυτό μου μιας που ακολούθησα τις ανόητες προθέσεις αυτού του μέσου κοινωνικής δικτύωσης, το οποίο "συμπόνεσε'' μόνο τους αδικοχαμένους της κοσμοπολίτικης αυτής χώρας και όχι όλους τους υπόλοιπους που βομβαρδίζονται καθημερινά στη Μέση Ανατολή..

Θα μου πεις το Παρίσι είναι η Πόλη τους Φωτός , της Δημοκρατίας..Η Συρία, το Ιράκ, το Ιράν, η Υεμένη, η Παλαιστίνη, ο Λίβανος τί είναι?..(ασχολίαστο)..

Ξαπλώνω, λοιπόν, και χαζεύω στο κινητό μπας και ζαλιστεί το μάτι και κλείσει..Κάπου εκεί ανάμεσα σε όλον αυτόν τον αλαλαγμό, αρχίζω και διαβάζω επιθετικές αναρτήσεις, σχόλια και κριτικές για όσους το τόλμησαν και άλλαξαν την εικόνα προφίλ τους και την έντυσαν στα χρώματα της Γαλλίας. Εκφράσεις όπως πρόβατα, ελληναράδες που θέλετε να Αμερικανιστείτε και μπλα μπλα μπλα..Μένω άφωνη και δεν μπαίνω καν στην διαδικασία να σχολιάσω σε κανέναν. Και μετά ακολουθεί ένας ακόμη αλαλαγμός λέγοντας ότι για την κατάσταση αυτή του Παρισιού ευθύνονται οι πρόσφυγες. Οι ταλαίπωροι αυτοί άνθρωποι που χάθηκαν και στα δικά μας νερά. Που αποδεκατίστηκαν οι οικογένειές τους , που έχασαν ότι είχαν και δεν είχαν. Που προσπαθούν να ξεφύγουν από τον ίδιο τον Σατανά. Σχολίασε ένας..φταίτε εσείς οι πονόψυχοι που θέλατε να ανοίξουν τα σύνορα, και τώρα πέρασε όλη η '' μπλέμπα'' και στα νησιά μας αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Η ''μπλέμπα''???.....Δεν ήξερα τι σημαίνει ομολογουμένως..Έμαθα, όμως, και πραγματικά αναρωτιέμαι ποιος είναι αυτός και κάθε όμοιός του που μπορεί να χαρακτηρίσει με τόσο χυδαίο και προκλητικό τρόπο άνθρωπο..Και συνεχίζει όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου μέχρι και σήμερα το πρωί..H Αντωνία  (Crazy tourist) έγραψε κάτι πολύ σοφό στον τοίχο της ''Ο κόσμος που ζούμε σήμερα, είναι ίδιος με αυτόν που ζούσαμε πριν μια εβδομάδα, πριν ένα χρόνο, πριν δέκα ή πριν τριάντα. Σφαγές και θηριωδίες γινόντουσαν πάντα, πόνος και εξαθλίωση υπήρχαν πάντα. Απλώς η φρίκη ήταν πάντα μέρος του "τρίτου" κόσμου, του ξεχασμένου από τους θεούς και εμάς τους "πολιτισμένους". Τώρα είναι δίπλα μας και αναγκαζόμαστε να κρατήσουμε τα μάτια μας ανοιχτά και να τη δούμε... Αν θέλουμε να αλλάξουμε κάτι, ας αλλάξουμε τον τρόπο που μεγαλώνουμε τα παιδιά μας...''...Και με την  Ασπασία (My Lovable Baby κάναμε τις ίδιες σκέψεις, όσον αφορά τους πρόσφυγες και τους τζιχανιστές..

Είμαστε πρώτοι στο να ασκήσουμε κριτική, στο να κατηγορήσουμε, στο να μειώσουμε υπολύψεις ..Στο να κατηγορήσουμε τον πλησίον μας λέγοντας ''Εσύ τι έκανες? από τον καναπέ του σπιτιού σου'' και μπλα μπλα..

Ποιος σας είπε ότι πρέπει όλα να τα διατυμπανίζουμε..Ποιος σας είπε ότι πρέπει να αναφέρει ο καθένας το έργο που προσφέρει..Ποιος σας είπε ότι θέλουμε να γνωστοποιούμε το καλό που κάνουμε..Ποιος σας έθεσε κριτές στις ζωές μας?..Ποιος σας δίνει το δικαίωμα να θίγεται ανθρώπους με βάση την τσέπη τους και του τι ρούχα φοράνε..Ποιος σας όρισε κριτές?..Ποιος?...Από που αντλείτε τόση αυτοπεποίθηση??..

Σήμερα σηκώθηκα πριν καλά καλά ανατείλει ο ήλιος..

Έξω ησυχία..Κανείς δεν κυκλοφορεί ακόμη..

Αυτό που με στεναχωρεί περισσότερο δεν είναι τα λόγια όσων κατηγορούν δεξιά και αριστερά..

Εγώ συγκεκριμένα δεν μπαίνω καν σε τέτοιες συζητήσεις, (ακόμη και όταν με ''κατηγόρησαν'' ότι διακωμώδησα την τότε κατάσταση του Δημοψηφίσματος και την έξοδο μας από την Ε.Ε.)

Αλλά το γεγονός ότι αύριο ίσως και μεθαύριο όλο αυτό θα έχει ξεχαστεί..

Η ώρα 8 και ήδη όλη η οικογένεια βρίσκετε το πόδι..

Η μόνη πραγματική πηγή χαρά είναι τα παιδιά μας..

Στον πίνακα που έφτιαξα προχτές δεν έχουμε σταματήσει να ζωγραφίζουμε όμορφα πράγματα..

Μου ζητάει ο Ντίνος και εγώ ζωγραφίζω  και έπειτα βάζει και αυτός το χεράκι του..