Το αγαπημένο του μικρού ,λοιπόν, είναι το "Είναι δικό μου"..Το βιβλίο αυτό φαντάζεστε πως αναφέρεται στην συνήθεια των μικρών παιδιών να μην μοιράζονται τα παιχνίδια τους..Είναι η ηλικία τους τέτοια που τους κάνει να φέρονται τόσο εγωιστικά ορισμένες φορές..Ο δικός μου πάλι έμαθε να μοιράζεται όταν ήταν αρκετά μικρός..Ή μάλλον καλύτερα το ένιωσε από μόνος τους πως πρέπει να μοιράζεται αν θέλει και οι φίλοι του να μοιράζονται μαζί του..Συζητήσαμε πολλές φορές για το πόσο αγενές είναι να κρατάς τα παιχνίδια μόνο για τον εαυτό σου και αυτό προσπαθούμε τον τελευταίο καιρό να μάθουμε και στην Stacy..Η οποία είναι με τις μέρες της μπορώ να πω..Κάποιες μάλιστα μοιράζεται λέγοντας "πάρτο παρακαλώ"..Κάποιες άλλες πάλι διεκδικεί και τα παιχνίδια που κρατούν οι άλλοι..

Ιδιαίτερα αστείο βρήκαμε το "Είμαι μεγάλος πια"...Εγώ δηλαδή το βρήκα αστείο μιας και είδα τις αντιδράσεις του παιδιού μου μέσα από αυτό..Τα παιδιά είναι πανέξυπνα..Κανείς δεν μπορεί να τα ξεγελάσει..Κανείς δεν μπορεί να τα κοροιδέψει..Μπορούν και διαισθάνονται το παραμικρό..Ο Θεός τα έπλασε έτσι φαντάζομαι για κάποιον σοβαρό λόγο..Το ότι ένα 4 χρονο παιδί έχει την εξυπνάδα να μπορεί να γυρίζει όλες τις καταστάσεις με το μέρος του και όποτε το συμφέρει να έχει μια ιδιότητα και όποτε όχι να αποδεσμεύεται από αυτήν, είναι κάτι το οποίο μου προκαλεί μεγάλη αίσθηση..Βέβαια, αυτό ακούγεται να σαν να είναι διπλωμάτης κατά μία έννοια..Δεν ξέρω κατά πόσο θέλω να είναι για να είμαι ειλικρινής..Δεν θα μου άρεσε, δηλαδή, μεγαλώνοντας να τα γυρίζει τα πράγματα όπως τον βολεύει..Αλλά νομίζω πως αρκετά εμβάθυνα προς το παρόν..Έχουμε καιρό μπροστά μας για αυτές τις συζητήσεις./..Ε?Δεν συμφωνείς?..

Το "Είναι άδικο" αρέσει και στους δυο μας σίγουρα..Πώς μπορείς να εξηγήσεις στο παιδί σου τι είναι άδικο και τι όχι και στο τέλος να μην βγεις φταίχτης..Τι είναι αυτό που θεωρούν τα παιδιά άδικο και τι θεωρούν οι μεγάλοι ως αδικία..Μία λέξη αλλά με δύο διαφορετικές -εκ διαμέτρου- αντιλήψεις..Το παιδί έρχεται αντιμέτωπο με την αδικία καθημερινά και σε όλες τις δραστηριότητες της καθημερινότητάς του..Τι εννοώ..Για παράδειγμα στο σχολείο δεν ήταν λίγες οι φορές που κατέληξε να βρεθεί τιμωρημένος για κάτι που του είπε ένα παιδί ή του έκανε, η δασκάλα του δεν το πήρε χαμπάρι συγκράτησε την τελευταία στιγμή που ο Ντίνος αντέδρασε και βρέθηκε αυτός στην άκρη θιγμένος..Ή στο σπίτι πάλι..Δεν είναι λίγες οι φορές που ,λόγω δικής μου χαζομάρας, δεν ρώτησα τι και πώς και αντί να κάνω παρατήρηση στην μικρή εξερευνήτρια -βλ. Stacy- έριξα το φταίξιμο στον Ντίνο..

Για τα παιδιά μας είναι άδικο ακόμη και το γεγονός του ότι δεν μπορούν να δουν όσες παιδικές σειρές θέλουν συνεχόμενα ή γιατί δεν τρώμε κάθε μέρα μακαρόνια με κιμά ένα πράγμα..Πφφ...Με νιώθετε καθόλου??..Λέω ασυναρτησίες?>?...Δεν ξέρω αν μπορείτε να πιάσετε το νόημα αυτών που λέω αυτήν την στιγμή...Τι καλά να μπορούσαμε να κάνουμε διάλογο...

Το μόνο σίγουρο είναι πως το δυσκολότερο πράγμα στον πλανήτη είναι να αναθρέψεις τα παιδιά σου...Ποια πτυχία και ποια Master?..Όταν μιλάμε για αθώες ψυχούλες που πρέπει να τις θρέψεις σωστά.. εκεί να δεις τα ζόρια...Άλλωστε κάνουμε λάθη όλοι μας..Ειδικά όταν υπάρχουν και 2 μυαλά που μεγαλώνουν τα παιδιά..Μην ξεχνάμε και τον ρόλο του μπαμπά έτσι?..Εκεί να δεις γλέντια..Όταν η μαμά έχει αντίθετη άποψη με τον μπαμπά..Καλά τα λόγια και τα βιβλία περί κοινής πολιτικής, αλλά μην μου πείτε ότι δεν σας έχει τύχει να διαφωνήσετε με το σύζυγο?/??Το πιστεύω, όμως, ότι ο γονιός έχει πολλά που πρέπει να διαπραγματευτεί..Κυρίως και πρωτίστως με τον εαυτό του..

Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εμείς δεν απολαμβάνουμε μόνο τα βιβλία Απολαμβάνουμε την στιγμή....Είναι η μοναδική στιγμή της ημέρα που μπορώ να εκμαιεύσω μία σκανταλιά του, ή μία ιστορία που διαδραματίστηκε στο σχολείο και δεν μου την είπε....Είναι η ώρα που τον ακούω..Και αυτός ακούει εμένα..Είναι η στιγμή που ξαπλώνω μαζί του, εκεί στο πάτωμα και γινόμαστε ένα με το χαλί..Είναι η ώρα που είμαι απόλυτα χαλαρή και ξέρω πως θα πούμε και κάποια μυστικά..Δεν απολαμβάνω τόσο το παιχνίδι μαζί τους...Πιο πολύ απολαμβάνω όταν ανοίγουμε αυτά τα βιβλία και όταν στο τέλος τα κλείνουμε, αυτά μας προσέφεραν τροφή για σκέψη..Γιατί το όμορφο δεν είναι μόνο να του διαβάσεις παραμύθι ή όποια άλλη ιστορία..Το όμορφο είναι τι θα πεις μετά για αυτήν και γύρω από αυτήν..Ε??..Δεν συμφωνείς??...

Ως την επόμενη βιβλιο-ιστορία μας σε μαμαδογλύκοφιλώ!..