Flashback..Φωτογραφική αναδρομή..
Πριν από μέρες έπεσα πάνω σε μία ενδιαφέρουσα πρόσκληση- πρόκληση..Η Μαρία του Mommy Jammi θέλησε να μας γυρίσει στα παλιά μέσα από μια δική της φωτογραφική αναδρομή στο παρελθόν, τότε που τα χρόνια ήταν πολύ πολύ διαφορετικά από ότι είναι τώρα..Θέλησα πολύ να κάνω αυτή την αναζήτηση στον κρυμμένο φάκελό μου, ο οποίος έχει να ανοιχτεί πολύ καιρό κυρίως λόγω έλλειψης χρόνου..Ας μην πολυλογώ..Είσαι έτοιμη- ος για το δικό μου Flashback?..!
Όταν ήμουν στην ηλικία που είναι τώρα τα πιτσιρίκια μου, αρκετά μικρή δηλαδή, θέλω να ξέρεις πως ήμουν ένα χαριτωμένο κοριτσάκι όλο σκέρτσο και νάζι..Μου άρεσε πολύ να μεταμφιέζομαι, να μαθαίνω τα τραγούδια του Michael Jackson και να χορεύω ασταμάτητα Lambada..Που με έχανες που με έβρισκες με μια βούρτσα στο χέρι ήμουν, την οποία έκανα μικρόφωνο, παρφουμαριζόμουν κρυφά με τα αρώματα τις μαμάς μου, και γέμιζα τα χέρια μου με μπιχλιμπίδια..Κλασσικό κοριτσάκι δηλαδή..
Μιλούσα εξαιρετικά πολύ και ήθελα δεν ήθελα ήμουν στο επίκεντρο μιας και ήμουν το 3ο -και θαυματουργό- μωρό της οικογένειας..Τα αδερφάκια μου με πρόσεχαν πολύ και χαίρομαι τρελά που μεγάλωσα με 2 μεγαλύτερα αδέρφια, πάντα στο πλευρό μου και στις τρέλες μου πολύ αργότερα..
Ο 1ος μου μεγάλος έρωτας ήταν αυτός του μπαμπά μου..Ποιο κοριτσάκι άλλωστε δεν έχει έρωτα με τον μπαμπά του??..Εγώ του είχα πολύ..Η μαμά μου λέει πως μέχρι 4 χρονών με κοίμιζε στους ώμους του τριγυρίζοντας μέσα στο σπίτι, χαιδεύοντας μου την πλάτη και σιγοτραγουδώντας έναν σκοπό που είτε το πιστεύεις είτε όχι ακόμα ηχεί στα αυτιά μου..Αργότερα, λοιπόν, μεγαλώνοντας δεν μου χάλασε ποτέ χατίρι, δεν με μάλωσε ποτέ, δεν ύψωσε ποτέ τον τόνο της φωνής του και ήταν ο πρώτος που μάθαινε τα προσωπικά μου..όταν γύριζε σπίτι δεν τον άφηνα σε ησυχία, του έδειχνα ακόμη και τις γρατζουνιές μου από τις σκανταλιές που έκανα μέσα στην ημέρα..Όσο δίπλα μου ήταν στα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια τόσο αναπάντεχα με άφησε ένα άσχημο πρωινό, γεμάτο μούχλα..Anyway..Εδώ σταματώ αντιλαμβάνεσαι γιατί..
Ο 2ος μεγάλος έρωτας της ζωής μου είναι ο big brother..Εγώ τον λέω γκαρντασάκι και αυτός επίσης..Στα δικά μου μάτια, αλλά και σε όλον τον υπόλοιπο κόσμο trust me, είναι ένα παιδί γεμάτο φιλότιμο και αγάπη..Μπορεί να μας χωρίζουν 10 ολόκληρα χρόνια αλλά δεν τον αλλάζω με κανέναν και για τίποτα..Ο ρόλος του ήταν πάντα υποστηρικτικός και από τότε που ο Φώντας μας άφησε υπήρξε και πατέρας για μένα..Η αδερφή μου από την άλλη είναι και η αδερφή ψυχή μου..Μπορεί να μην ταιριάζουμε σε τίποτα -σε τίποτα όμως-, παρ' όλα αυτά είναι το άλλο μου μισό σε όλες τις φάσεις της ζωής μου.. Για την μαμά μου έχω μιλήσει πολύ στο παρελθόν και πάνω από μία φορά!..Αν θέλετε διαβάστε στο link..
Στα άτομα της οικογένειας δεν μπορώ να μην εντάξω την αγαπημένη μου Κυρία Ρίνα!...Η γυναίκα αυτή υπήρξε σταθμός στην ζωή μου και ας ήμουν νεογέννητο όταν την πρωτοαντίκρυσα και την πρωτοάκουσα..Από 2 χρονών ήμουν κάθε μέρα στο σπίτι της, όλη μέρα..Εκεί έτρωγα εκεί με έπαιρνε ο ύπνος..εκεί περνούσα φανταστικά..Δεν ξέρω αν έχεις και εσύ μνήμες από την πολύ παιδική σου ηλικία..Εγώ πάντως έχω και πολύ ζωηρές μάλιστα..Το άρωμα της , τριαντάφυλλο, το μυρίζω ακόμα όταν την σκεφτώ και την εικόνα του σπιτιού και του ραφτάδικού της δεν θα την σβήσω ποτέ από την μνήμη μου..Οι συζητήσεις μας ατελείωτες, τα παιχνίδια μας πάντα με νόημα και εκπαιδευτικό σκοπό..Οι ώρες μαζί της αλησμόνητες και απερίγραπτες..Θα είμαι πάντα το Φεγγάρι της, η Πούλια της και ο Αυγερινός της και αυτή πάντα η Νίνα μου!..
Μεγαλώνοντας ανακάλυπτα πως μου άρεσε να καταπιάνομαι με πολλά πράγματα!Ήμουν καλή μαθήτρια, επιμελής και όλες οι δασκάλες μου με αγαπούσαν, ή τουλάχιστον έτσι έλεγαν στη μαμά μου..Αγαπούσα το μπαλέτο και τον χορό και για 6 ολόκληρα χρόνια φοιτούσα ανελλιπώς στην σχολή της περιοχής μας..Έκανα παντού σπαγκάτο και τροχό και στον ελεύθερό μου χρόνο χόρευα και άκουγα μουσική στο δωμάτιό μου..Λάτρευα την θάλασσα τον ήλιο και το κολύμπι..Α!και το παριζάκι φυσικά..
Τα χρόνια περνούσαν και το κοριτσάκι αυτό μεγάλωσε μία μέρα απότομα..Τα εφηβικά μου χρόνια πέρασαν γρήγορα με πολύ καλές επιδόσεις στο σχολείο και ιδιαίτερη έφεση στις ξένες γλώσσες..Έπειτα ήρθαν τα φοιτητικά τα χρόνια, τα οποία by the way δεν αλλάζω με τίποτα..Ήμουν πάντα ανοιχτό βιβλίο και έκανα εύκολα γνωριμίες και φιλίες..Θα μπορούσα να γεμίσω άπειρες σελίδες με φωτογραφίες από πολλές και διαφορετικές παρέες..Φωτογραφίες από ξενύχτια, από διακοπές, από βραδιές στο σπίτι, από φοιτητικούς ανεπανάληπτους χορούς, από τις ατελείωτες ώρες διαβάσματος στην βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου, από...από...από..Τι να πρωτοχορέσω δεν ξέρω..Είναι τόσες πολλές οι στιγμές και οι περισσότερες αγαπημένες..(Ελπίζω να μην με παρεξηγήσει κανείς όταν δει πως δεν τον συμπεριέλαβα!)
Μέσα σε όλο το photobucket που είδατε εδώ πιο πάνω προσθέστε και μία δόση Λονδίνου..Όχι πολύ..Μόνο 4 επισκέψεις..Το έχω πει σε πολλές αναρτήσεις μου και θα το ξαναπώ και σε αυτήν..Γεννήθηκα σε λάθος εποχή και σε λάθος χώρα..Θα έπρεπε να ήμουν γεννημένη μία δεκαετία τουλάχιστον πριν, για να μην πω και δύο, και σίγουρα να ήμουν μόνιμος κάτοικος Λονδίνου..Και όχι γιατί δεν αγαπώ την χώρα μας ή για να το παίξω δήθεν αλλά γιατί -πώς να το κάνουμε- έτσι έπρεπε να είναι τα πράγματα..Και το σταματώ εδώ με μία μικρή δόση Λονδινάκου...
Και κάπου εκεί λίγο πριν το πτυχίο μου και το 2ο στις ξένες γλώσσες έκανε την εμφάνισή του ο Δημήτρης..Και τάραξε τα νερά..Και έφερε τα πάνω κάτω..Και εν' ολίγοις έγινε αυτό...
Το οποίο φυσικά οδήγησε σε αυτό..(look down..)
Και μετά από 2 χρόνια σε αυτό..(look down)..
Και αξιώθηκα να γίνω και εγώ με την σειρά μου μία μανούλα ήρωας, να μεγαλώσω τις ψυχούλες μου και να τις χαρίσω τόσο όμορφες στιγμές σαν και αυτές που έζησα εγώ στο δικό μου πατρικό και σας περιέγραψα όσο πιο περιεκτικά μπορούσα πιο πάνω...Είμαι ευγνώμων διότι μου δόθηκε η ευτυχία τόσο απλόχερα και με ιδιαίτερη γενναιοδωρία..Κάποιες φορές πιάνω ακόμα τον εαυτό να προσπαθεί να αντιληφθεί το μεγαλείο της μητρότητας..Είναι, όμως, ασύλληπτο και ευχαριστώ τον Θεό (μου) που μου έδωσε αυτή την ευλογία.
Αν με ρωτούσες τι θα άλλαζα αν γυρνούσε ο χρόνος πίσω θα σου έλεγα χωρίς δεύτερη σκέψη ΤΙΠΟΤΑ..Για τον απλούστατο λόγο πως ότι είμαι σήμερα το χρωστώ σε όλες αυτές τις μοναδικές στιγμές που έζησα, με τα ΟΛΑ τους μέσα..Ίσως αν μπορούσα να επέμβω στη μοίρα μόνο να έκανα τις μικροαλλαγές μου σαν γνήσιο παρθενάκι....Σε καμία περίπτωση δεν θα άφηνα τον μπαμπά μου να χάσει τον αρραβώνα μας, τον γάμο μας, την ορκωμοσία μου, τις 2 γέννες μας, τα πρώτα βήματα του Ντίνου και τα πρώτα λόγια της Stacy's, το πρώτο μου αυτοκίνητο, τον πρώτο μου καυγά με τον Δημήτρη, τα πρώτα μου κλάματα γεμάτα ανησυχία που ξεκίνησε ο Ντίνος σχολείο και άλλα τόσα που θα βαρεθείς να διαβάζεις...
Η συνέχεια του κολάζ φαντάζεσαι ποια είναι..Τα χρόνια με την νέα, δική μου εξ'΄ολοκλήρου οικογένεια..Η ζωή μου με το Δημήτρη είναι τόσο γεμάτη όσο δεν μπορούσα να φανταστώ..Έχει από όλα και αυτό είναι που την κάνει ενδιαφέρουσα..Σίγουρα, απέκτησε άλλο νόημα με τον ερχομό των παιδιών και σίγουρα ο δρόμος θα έχει τα πάνω και τα κάτω του..Μετά από λίγο καιρό θα χαρώ πολύ να κάνω μια αντίστοιχη αναδρομή στα χρόνια από τον αρραβώνα μου και μετά..Που ξέρεις, Μαίρη μου, αν με προ(σ)καλέσεις ακόμη μια φορά, εκείνη την αναδρομή να την αφιερώσω στο 2ο κομμάτι της ζωής μου..
Μέσα από την αναζήτηση φωτογραφιών οφείλω να ομολογήσω πως πέρασα 2 αξέχαστες ώρες..Γύρισα τόσο πολύ πίσω στον χρόνο και ξεσκόνισα μνήμες έτοιμες να χαθούν με τόσες μαζεμένες πληροφορίες εκεί μέσα, στα άδυτα του εγκεφάλου μου..Το θυμητικό μου όμως δεν με έχει προδώσει ποτέ και ελπίζω να μην πάθω ποτέ Alzheimer..Αλλά και να πάθω, μέχρι τότε θα φροντίσω να έχω ολοκληρώσει καμιά 10αριά ακόμα flashbacks ώστε να έχω με κάτι να ασχολούμαι...
Μαρία ευχαριστώ πολύ για αυτήν ιδέα που μας έδωσες..
Και εις άλλα με υγεία οσονούπω..
Σε μαμαδογλυκοφιλώ...
0 σχόλια