Πόσες φορές έχετε αισθανθεί ότι οι δουλειές του σπιτιού δεν λένε να τελειώσουν..??
Μία τέτοια μέρα έζησα και εγώ σήμερα...
Βέβαια η καλή μέρα από το προηγούμενο βράδυ φαίνεται..
Έτσι δε λένε??>...

Τη χτεσινή νύχτα τολμώ να την ονομάσω " νύχτα του Βαρθολομαίου"..
Η ανησυχία της Stacy όσον αφορά τα δόντια της καλά κρατεί...
Εδώ και ένα μήνα είμαστε στο ίδιο μοτίβο..
Στις 2 τα ξημερώματα το μάτι της ανοίγει γαρίδα..
Με τα μάτια μισόκλειστα εγώ την κρατώ αγκαλιά ώσπου να ζεστάνω το γάλα της..
Εκείνη την ώρα ο Δημήτρης συνήθως είναι ξύπνιος μιας και μόλις έχει γυρίσει από τη δουλειά..
Αν τυχόν τον πάρει το μάτι της και αρχίσουν τα γέλια και τα πειράγματα δεν λέει να ξανακοιμηθεί..
Χτες, όμως, συνέβη κάτι το πολύ διαφορετικό..
Δεν ήθελε ούτε το γάλα της ούτε να είμαστε ξαπλωμένοι..
Με το που ξάπλωνα πλάι της τσίριζε..
Ήθελε μόνο αγκαλίτσα και να την κουνάω όρθια..
Έλεγα τώρα θα μου πέσει μετά θα μου πέσει..
Εν τέλη ο ύπνος την πήρε στις 4 το πρωί..
Οφείλω να ομολογήσω ότι σαν βρεφούλι ουδεμία σχέση έχει με τον Ντίνο..
Ο καλός μου ποτέ δε μου δημιούργησε τέτοια προβλήματα. .
Ακόμη και όταν έβγαζε τα πρώτα πρώτα δοντάκια δεν δημιούργησε πρόβλημα..
Ήταν πα΄ντα διακριτικός και δεν έχανα ούτε 5 λεπτά από τον βραδινό του υπνάκο..
Από 4 μηνών έκοψε μόνος του το γάλα μέσα στη νύχτα και μάλιστα κοιμότανε πάντα μόνος του με την ήχο της μουσικούλας του..
Αυτό του αρκούσε..
Η Stacy δε από μικρή μας έδειξε τον " χαρακτήρα " της..
Ήθελε χάδια, μουσική, κούνημα στα πόδια ή στα χέρια και τώρα τελευταία μου δείχνει να τη χαιδεύω το χεράκι..
Ξέρω δεν είναι ωραίο να συγκρίνεις τα παιδιά σου..
Αλλά ο Ντίνος ήταν τόσο καλόβολος σε όλα που δεν γίνεται να μην μπω σε αυτήν τη διαδικασία..
Είναι η μέρα με τη νύχτα..
Και ξέρετε είμαι από αυτούς που δεν χορταίνουν ύπνο ...
Πάντοτε ήμουν  υπναρού..
Σαν έμεινα έγκυος στον Ντίνο η πρώτη συμβουλή που μου είχαν δώσει ήταν "κοιμήσου τώρα που μπορείς"..
Εντάξει τον ύπνο μου δεν τον έχανα αλλά ούτε και τις βόλτες μου..
Αν και τότε είχα κύκλο με παιδάκια που έκανα ιδιαίτερα και τον μεσημεριανό συνήθως τον έχανα..
Πόσο πολύ μου λείπουν εκείνες οι μέρες..
Εκείνα τα βράδια..
Τα ήσυχα..
Χωρίς κλάματα..
Χωρίς φασαρία..
Με τον Δημητράκη μου αγκαλιά..
Δεν θέλαμε να μας ενοχλήσει κανείς και φυσικά έτσι γινότανε..
Πφφφ~!!~~...
Το' ξερα ότι θα περάσω δύσκολα με το κοριτσάκι μου..
Άλλωστε από μικρή θυμάμαι τη μαμά μου να μου λέει" αυτά που μου κάνεις να τα δεις από τα παιδιά σου"...
Και όντως...
3 χρόνια η καημένη η μανούλα μου δεν είχε κοιμηθεί..
Ήμουν συνέχεια ανάμεσά τους και ήθελα πάντα μα πάντα να με νανουρίζει ο μπαμπάς μου..
Με έκανε βόλτες σε όλο το σπίτι ¨λέει'' ώσπου να με πάρει ο ύπνος..
Τι τραβήξανε οι γονείς μας τώρα καταλαβαίνω..
Στο 2ο παιδί άρχισα να τους νιώθω..
Γιατί ο Ντίνος , μπορεί να είναι ζωηρός πολύ, αλλά ούτε στο φαγητό ούτε στον ύπνο μου δημιούργησε ποτέ πρόβλημα..
Καλέ μου ύπνε, μάλλον θα τα ξαναπούμε σε 2-3 χρόνια από τώρα..
Πφφ!!~
Πάω να ξεραθώ τώρα που κοιμήθηκαν..
Προς το παρόν παραμένω αισιόδοξη ότι αυτό το βράδυ που θα μας ξημερώσει θα κοιμηθούμε χωρίς διακοπές...
Σας μαμαδογλυκοφιλώ..
Επιστρέφω το απόγευμα με ένα βραβειάκι που κέρδισα!!~
Yeyyy!!!!!!