Μήλος, ένα πανέμορφο Κυκλαδίτικο νησί!
Ο αγαπημένος μήνας του καλοκαιριού μας αποχαιρέτησε πριν λίγες μέρες, αυτό όμως δεν πάει να πει πώς και εμείς αποχαιρετήσαμε μαζί με αυτόν και το καλοκαίρι..Summer is still here και οι βαθμοί συνεχίζουν να χτυπούν στο κόκκινο..Μιας και επιστρέψαμε στο σπίτι μας και στη βάση μας, και ύστερα από ένα μαραθώνιο καθαρίσματος- σιδερώματος- συμμαζέματος, βρήκα επιτέλους το χρόνο να μοιραστώ μαζί σας τις διακοπές του Αυγούστου μας..Τις εξορμήσεις του Ιουλίου μπορείτε να τις δείτε εδώ γιατί όχι και εδώ...
Όσοι με διαβάζετε θα έχετε καταλάβει την αγάπη μας για την θάλασσα και τα ταξίδια..Δεν θα μπορούσαμε, λοιπόν, να μην επιλέξουμε κάποιο από τα υπέροχα νησιά της χώρας μας τις φετινές μας καλοκαιρινές διακοπές...Στην τελευταία μου ανάρτηση δεν σας είχα αποκαλύψει ποιος είναι αυτός..Τώρα ήρθε η ώρα να ταξιδέψετε για λίγο μαζί μας και να δείτε πώς είδαν τα δικά μας μάτια αυτό το ήσυχο και ξεχωριστό νησί, ηφαιστειογενούς προελεύσεως, με τα καταγάλανα και κρυστάλλινα νερά, τα δαντελωτά της ακρογιάλια, τις χρυσές αμμουδιές και τα σμιλεμένα βράχια..
Η αλήθεια είναι ότι όσες μέρες και να καθόμασταν δεν θα έφταναν για να χορτάσουμε την ομορφιά της..Είναι ιδανικό μέρος για ερωτευμένα ζευγαράκια αλλά και για οικογένειες με μικρά παιδιά..Εμείς επιλέξαμε να μείνουμε σε έναν καλοδιατηρημένο παραδοσιακό οικισμό του νησιού, την Τρυπητή, η οποία είναι χτισμένη αμφιθεατρικά πάνω στα ερείπια της κλασσικής πόλης του Κλήματος....Η γλυκιά Έφη, που μας νοίκιαζε τα σπιτάκια της, και αυτά παραδοσιακά με έντονο το νησιώτικο στοιχείο μέσα τους, ήταν ευγενέστατη και θέλησε να μας εξηγήσει όλη την ιστορία του νησιού..Μας είπε ότι το όνομά του χωριού που μέναμε, το πήρε από τις λαξεμένες τρύπες που βρίσκονται στον βράχο πάνω στον οποίο είναι χτισμένο...H μέρα μας ξεκινούσε απολαμβάνοντας τον ελληνικό μας καφέ από τα χεράκια της αδερφής μου και ένα γρήγορο πρωινό...Η θέα που αντικρίζαμε μόλις ανοίγαμε τα μάτια μας ήταν μοναδική...
Μέχρι να φτάσουμε στο parking, όπου βρίσκονταν τα αυτοκίνητα όλων όσων έμεναν σε αυτόν τον οικισμό (120m. μακρυά φαντάζεστε πόσο πολύ περπάτησα αυτές τις μέρες..), το μάτι μας έπεφτε πάνω σε σοκάκια, που μέσα τους έκλειναν σπίτια με πολύ χρώμα και λουλούδια να μοσχομυρίζουν..
Ο οικισμός αυτός ήταν γεμάτος παλιά κτίρια, κάποια εντελώς παρατημένα που την νύχτα είχαν την ιδιότητα να σε φοβίζουν, έτσι όπως φώλιαζε το φως μέσα τους..Τα δωμάτια, δε, που νοικιάζαμε πλήρως ανακαινισμένα ώστε να αποπνέουν την νησιώτικη αύρα και την κυκλαδίτικη κουλτούρα...
Ένα ακόμη στοιχείο που μου έμεινε από το νησί, εκτός βέβαια από τις εξωτικές παραλίες πολλών χιλιομέτρων και τα μικρά γραφικά κολπάκια, ήταν το γεγονός ότι σε κάθε γωνιά του και σε απόσταση λίγων μέτρων, ούτε καν χιλιομέτρων, συναντούσες εκκλησάκι...Εκκλησάκι μικρό, εκκλησάκι μεγάλο, εκκλησάκι μέσα σε γκρεμούς που ένας Θεός μόνο ξέρει πώς κατάφερε να χτιστεί, εκκλησάκι μια σταλιά χωρίς να μπορείς να ανάψεις ένα κεράκι, απλά και μόνο για να υπάρχει...Όλα του ίδιου στυλ πάνω κάτω....Κατάλευκα και στρογγυλοποιημένα χωρίς πολλές πολλές γωνίες και με καταγάλανες συνήθως πόρτες και ένα απλό σταυρό να στέκει γερά στο πάνω μέρος του..Χωρίς πολυελαίους και χρυσά πετραχήλια δεξιά και αριστερά..Μοναχά τις απαραίτητες εικόνες για να προσκυνήσεις....Εμένα προσωπικά αν με ρωτάτε μου άρεσε πολύ...Το θρησκευτικό στοιχείο είναι ιδιαίτερα έντονο σε αυτό νησί των Κυκλάδων και χαίρομαι πολύ που και οι τουρίστες δείχνουν εξίσου το ίδιο δέος και σεβασμό με εμάς τους Ορθόδοξους που αποτελούμε μειοψηφία ανάμεσα στις υπόλοιπες θρησκείες..Θέλω επίσης να προσθέσω ότι δεν είμαι καθόλου fan του να φωτογραφίζω το εσωτερικό των εκκλησιών..Θεωρώ ότι με αυτόν τον τρόπο θα χάσει το μυσταγωγικό του χαρακτήρα το εσωτερικό του ναού ..Αλλά αυτό φυσικά είναι καθαρά δική μου άποψη..
Τελευταίο άφησα τον Αι Γιάννη τον Σώστη...Είναι μέσα στο πουθενά σε πολύ ψηλό σημείο του νησιού..Μπορείς να πας μόνο με αυτοκίνητο 4x4 μιας και ο δρόμος δεν καθόλου ομαλός και με χαλίκια ...Δεν ξέρω τι είναι αυτό που με συνδέει με τον Αι Γιάννη..Το μόνο που ξέρω είναι ότι μόλις το αντίκρισα το εκκλησάκι ήξερα πως ήταν αφιερωμένο σε αυτόν, χωρίς να το είχα διαβάσει κάπου..Έπειτα όταν φτάσαμε στην παραλία που αναζητούσαμε πριν περάσουμε από εκεί, η οποία λεγόταν Αι Γιάννης όπως φαντάζεστε, έκανα τον συνειρμό..Δεν υπήρχε κάποια ταμπέλα ή επιγραφή με την ονομασία του...Απλά δέσποζε στο πουθενά κάπου ανάμεσα στα βουνά και τα βράχια..Ο Αι Γιάννης για μένα συμβολίζει όλες τις σημαντικές στιγμές της ζωής μου με την οικογένεια μας....Στο παρεκκλήσι του Αι Γιάννη, του Τίμιου Προδρόμου και Βαφτιστή Ραχών παντρευτήκαμε και βαφτίστηκε ο Ντίνος...Στον Αι Γιάννη Διμηνίστρας στην Κεφαλλονιά βαφτίστηκε και η Stacy...Και σκέφτομαι αν πότε έρθει και ένα τρίτο παιδάκι, λέω εγώ τώρα αν, θα ήθελα πολύ να βαφτιστεί πάλι σε Αι Γιάννη..( σκέψεις απλές και όνειρα)...
Οι παραλίες της τουλάχιστον 75...Όλες μοναδικές, ξεχωριστές με κάτι το ιδιαίτερο να τις χαρακτηρίζει..Καμία δεν μου φάνηκε ίδια (στα δικά μου μάτια τουλάχιστον)...Κάθε μιας τα νερά μου φάνηκαν πιο δροσερά, πιο καθαρά, πιο αναζωογονητικά...Η ομορφιά τους ιδιαίτερη που δύσκολα συναντάς...Τις επισκεφτήκαμε σχεδόν όλες..Κάποιες μέρες πήγαμε σε παραπάνω από 2 ή 3..Θέλαμε να τις γευτούμε όλες..Σε κάποιες το αυτοκίνητο μας ( 4x4) ήταν χρήσιμο μιας και η πρόσβασή τους ήταν αδύνατη με απλό επιβατικό...Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι δικές μας (δικές μου και του άντρα μου), για αυτό άλλωστε φέρουν και το όνομα του blog επάνω..
Αλογόμαντρα
Μύτακας
Παπάφραγκας
Μαντράκια
Πάχαινα
Πλάθιενα
Πολλώνια
Φυροπόταμος
 |
| τα λεγόμενα "σπίτια των ψαράδων" |
Αγία Κυριακή
Παλαιοχώρι
Προβατάς
Τσιγκράδο
Αι Γιάννης
Τριάδες...
Εμπουριός
Όλες ήταν να τις πιεις στο ποτήρι...Πηγαίναμε πρωί πρωί, ώρες που ακόμα ήταν οι παραλίες άδειες και τις είχαμε στη διάθεσή μας εξ ολοκλήρου....Άλλωστε με τα μικρά ξυπνούσαμε νωρίς το πρωί...Δεν χάναμε χρόνο και ετοιμαζόμασταν αμέσως μετά από ένα καλό πρωινό....Υπήρξαν δύο μέρη που έμειναν βαθιά χαραγμένα, όμως, στη μνήμη μας...Η παραλία της Φυριπλάκας και το Σαρακήνικο.....Ας τα πάρουμε, όμως, ένα ένα..
Η Φυριπλάκα....
Θα ξεκινήσω από την παραλία λέγοντάς σας ότι βλέποντας την από ψιλά σκέφτηκα "ok, άλλη μία καταπληκτική παραλία που χρειάζεται περπάτημα για να κατέβεις..καθώς έπαιρνα την κατηφόρα αυτό που όλο και περισσότερο απλωνόταν στα μάτια μου ήταν κάτι το φανταστικό..Δεν έχω πάει σε εξωτικές παραλίες του εξωτερικού...Όπως Άγιο Μαυρίκιο και τα λοιπά..Έχω, όμως, να υπερασπιστώ με πάθος και απόλυτη σιγουριά ότι αυτή η παραλία δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα από οποιαδήποτε άλλη πολύ -φημισμένη και σίγουρα υπερεκτιμημένη..Τα νερά της πλούσια και δροσερά σε έκαναν να θέλεις να κολυμπάς στα πολύ βαθιά για πολύ ώρα...Ευτυχώς η μικρή είχε παρέα τα ξαδέρφια της και μπορούσε να απασχοληθεί αρκετή ώρα με το παιχνίδι στην άμμο και τα κουβαδάκια της...Έτσι δεν έχανα λεπτό από το να το περνάω μέσα στα απάτητα κολυμπώντας..Ήθελα να ρουφήξω μέσα μου και την τελευταία ανάσα δροσιάς που μου πρόσφερε αυτό το νησί..Τα ηφαιστειακά της βράχια με το λευκό βότσαλο θα μου μείνουν χαραγμένα στη μνήμη μετά από τόσες ώρες εκεί γεμάτες παιχνίδι και περπάτημα στην παραλία..
Από την άλλη το Σαρακήνικο...Στη θέα του έμεινα άφωνη..Δεν ήξερα που ακριβώς βρισκόμουν...Μας είχαν πει ότι είναι σεληνιακό το τοπίο αλλά δεν είχα φανταστεί ούτε κατά διάνοια τι περίμενα να δουν τα ματάκια μου...Τα κατάλευκα αυτά ηφαιστειογενή διαβρωμένα βράχια σε συνδυασμό με την αντανάκλαση τους φωτός σου δίνουν την αίσθηση ότι όλα τριγύρω είναι εκτυφλωτικά λευκά λες και δεν πατάς στη Γη..Τα μάτια είναι θαμπωμένα από το απίστευτο φως και οι βράχοι βγάζουν τρομερή ενέργεια..Μεταφέρεσαι αυτομάτως σε άλλο πλανήτη..Μας είπαν ότι αξίζει το δεις και νύχτα το τοπίο μιας και το λευκό αυτό αντανακλά απίστευτα όμορφα το φως του φεγγαριού..Δυστυχώς δεν ήταν εφικτό αυτό για εμάς..Αρκεστήκαμε στην θέα του με το φως του ηλίου...
Το φαγητό, από την άλλη, στο νησί ήταν νοστιμότατο και οι ταβέρνες φημίζονταν για τις γαστρονομικές τους γεύσεις και μη..Έβρισκες πολλών ειδών ταβερνούλες..Ανάλογα με το πόσα χρήματα ήθελες να διαθέσεις..Δοκιμάσαμε τα παραδοσιακά τους πιταράκια, το γλυκό του κουταλιού τους με κολοκύθι- μέλι και αμύγδαλο, γαρίδες και άλλα θαλασσινά, το απίστευτο και ιδιαίτερα γνωστό milfeig στον "Παλαιό", ένα υπέροχο μαγαζί στην Πλάκα, καθώς και πολύ πολύ πολύ παγωτό..Δεν ξέχασα να δοκιμάσω και απίθανα cocktail όπως μου πρότεινε μια φίλη μου σε ένα υπέροχο και μικρό bar με εξαιρετική φήμη σε αυτά....Οι βραδινές μας βόλτες ήταν απολαυστικές στα σοκάκια του νησιού, όπου μοσχομύριζαν οι βουκαμβίλιες και τα νυχτολούλουδα..Η παρέα μας γνωστή και μη εξαιρετέα....
 |
| Τρυπητή by night Η εκκλησία του Αγίου Νικολάου δεσπόζει στο κέντρο της |
 |
| Η Παναγία η Κορφιάτισσα στο ψηλότερο σημείο του νησιού.. |
 |
| στο μπαλκονάκι του δωματίου |
 |
ο "Παλαιός' με τα απίθανα γλυκά του που σας ανέφερε στην Πλάκα! |
Στο νησί αυτό ξεχάσαμε όλα τα προβλήματα, τις τραγικές εξελίξεις των τελευταίων ημερών...Ο κόσμος ήταν " καλός'' και δεν εννοώ φυσικά τους εύπορους...Ευγενικοί άνθρωποι, χαμογελαστοί που είχαν πάρει απόφαση ότι τις μέρες αυτές θα τις περάσουν καλά με την οικογένεια και τους φίλους τους..Άλλωστε η μοίρα μας είναι ήδη προκαθορισμένη..Κανείς δεν ξέρει τι μας ξημερώνει και τι τροπή θα πάρουν τα πράγματα..Ότι θέλει ο Θεός θα γίνει όσο και να χτυπιόμαστε εμείς...
Εμάς πάντως μας βοήθησε πολύ η επίσκεψή μας σε αυτό το νησί..Είχαμε ανάγκη από ξεκούραση ( σχετική πάντα λόγω των παιδιών) και από αλλαγή παραστάσεων..Ο Ντίνος και η Stacy αν τους ρωτήσεις ξέρουν να σου πουν που πήγαν φέτος το καλοκαίρι διακοπές και εμένα αυτό κάτι έχει να μου πει..Μόνο μια φορά τους το αναφέραμε και τους έμεινε το όνομα στη μνήμη τους..Μέρες μετά συζητούσαμε για το τι κάναμε και είδαμε εκεί..
 |
| ένα απίστευτα μυρωδάτο χειροποίητο κερί από ένα παλικάρι νέο, όμορφο και ορεξάτο καθώς και ένα ροζουλί φουλάρι αγαπημένης μου εταιρείας που δεν θα μπορούσα να αγνοήσω! |
 |
| αγαλματάκια που δηλώνουν τον κυκλαδίτικο πολιτισμό και ένα πέτρινο souver για το γραφείο του Δημήτρη μου! |
Η ιστορία του νησιού μεγάλη...Η κληρονομιά του όμως φτωχή και imitation...Φυσικά αναφέρομαι στην Αφροδίτη της Μήλου..Δεν θα μπορούσαμε να αγνοήσουμε το ιστορικό κομμάτι της...Επισκεφτήκαμε το Αρχαιολογικό μουσείο του νησιού καθώς και τις κατακόμβες..Το Αρχαίο θέατρο βρισκόταν υπό κατασκευή οπότε δεν μπήκαμε στον κόπο να το επισκεφτούμε μιας και δεν ήταν η είσοδος ανοιχτή για το κοινό...
Ένας ευγενικός νεαρός που διέθετε μαγαζί κάτω στο Κλίμα, μας είπε ότι φημολογείται πώς το χέρι της Αφροδίτης βρίσκεται θαμμένο στο βυθό ανάμεσα στο Κλίμα και τον Εμπουριό, κατά τη μεταφορά του αγάλματος τη νύχτα από όπου αρπάχτηκε- "αγοράστηκε" από τον Γάλλο πρεσβευτή στην Υψηλή Πύλη μαρκήσιο de Riviere, ο οποίος με τη σειρά του πρόσφερε στον Λουδοβίκο ΙΗ', ο οποίος αμέσως to δώρισε στο Λούβρο..Τα σχόλια περιττά και ανούσια όσον αφορά όλη αυτήν την κλοπή και απάτη που συνέβαινε εκείνα τα χρόνια εις βάρος της ιστορίας και της κληρονομιάς της Ελλάδας μας..
Για τις κατακόμβες αυτό που συγκράτησα από τα φτωχά λόγια της ξεναγού ( άλλο πάλι και τούτο) ήταν ότι επρόκειτο για τάφους ή μάλλον για το πρώτο κοινοτικό χριστιανικό νεκροταφείο του νησιού τα τέλη του 2ου αι. μ.Χ., το οποίο όμως για εκατοντάδες χρόνια ήταν απροστάτευτο και έχει βεβηλωθεί πολλάκις με αποτέλεσμα να χαθούν πολύτιμα στοιχεία, τα οποία θα μας βοηθούσαν να καταλάβουμε ποια μορφή είχαν τότε οι τάφοι όσον αφορά τη διακόσμηση και το τελετουργικό τους..
Για τις κατακόμβες αυτό που συγκράτησα από τα φτωχά λόγια της ξεναγού ( άλλο πάλι και τούτο) ήταν ότι επρόκειτο για τάφους ή μάλλον για το πρώτο κοινοτικό χριστιανικό νεκροταφείο του νησιού τα τέλη του 2ου αι. μ.Χ., το οποίο όμως για εκατοντάδες χρόνια ήταν απροστάτευτο και έχει βεβηλωθεί πολλάκις με αποτέλεσμα να χαθούν πολύτιμα στοιχεία, τα οποία θα μας βοηθούσαν να καταλάβουμε ποια μορφή είχαν τότε οι τάφοι όσον αφορά τη διακόσμηση και το τελετουργικό τους..
Όπως και να έχει, οι φετινές μας διακοπές θα μας μείνουν αξέχαστες..Οι εμπειρίες που μας χάρισε αυτό το νησί είναι αλησμόνητες και ανεπανάληπτες..Δεν θα ξεχάσω τα απίστευτα όμορφα και σεμνά σπίτια τους, τις λουλουδένιες αυλές τους, το καλομαγειρεμένο φαγητό τους, και την ησυχία που επικρατούσε στο νησί κατά τη διάρκεια της ημέρας..Μόνο μόλις άρχισε να σουρουπώνει καταλάβαινες ότι ήταν γεμάτο κόσμο..
Για το τέλος άφησα να σας δείξω αυτήν την φωτογραφία, η οποία φέρει το όνομα του γλυκού μου μπαμπά που τόσο πολύ μου λείπει τα τελευταία αυτά χρόνια..
Είπα πολλά...σας έδειξα πολλά...εύχομαι να μην σας κούρασα πολύ και να απολαύσατε αυτήν την βόλτα μαζί μας στο νησί της Μήλου..Δεν θα ευχηθώ από τώρα καλό χειμώνα...
Το καλοκαίρι είναι ακόμα εδώ και ακόμη απολαμβάνουμε τις υπέροχες παραλίες μας και τον ζεστό μας ήλιο...Θα πω μόνο Ηappy My September μιας και είναι ο μήνας των γενεθλίων μου και είμαι σε απόλυτα γιορτινό mood...
Σας μαμαδογλυκοφιλώ!!!~Σμουτς!!!
P.s. : Εγώ ακόμα κυκλοφορώ με τα flip flop μου και κάνω ηλιο-θεραπεία..και φυσικά όχι για να μαυρίσω..
0 σχόλια