Η πρώτη μέρα μας στο σχολείο ήρθε..Την περιμέναμε πώς και πώς και εγώ αλλά και ο Ντίνος...Ο μήνας αυτός όπως είπαμε και στην προηγούμενη ανάρτηση είναι των αλλαγών και της προσμονής...Ένα από τα δύο πραγματάκια, λοιπόν, που περιμέναμε με αγωνία επιτέλους επιτεύχθηκε..Η πρώτη μέρα μας στο σχολείο ήρθε!!...
Μαμά και γιος βγήκαμε στο δρόμο!..Ξυπνήσαμε νωρίς το πρωί να ετοιμαστούμε αλλά και να προετοιμαστούμε ψυχολογικά..Του εξήγησα για μία ακόμη φορά τι είναι ο αγιασμός και ότι σήμερα μόνο θα γνωριστούμε με τη δασκάλα και τα υπόλοιπα παιδάκια, τους φίλους μας..Η αλήθεια είναι πως δεν του άρεσε αυτό, μιας και ήθελε να καθίσει στην τάξη του να παίξει παρέα με τους υπόλοιπους για αρκετή ώρα..Οι τοίχοι της τάξης τον ενθουσίασαν...Παρατήρησε την παραμικρή λεπτομέρεια...Τους πλανήτες με το δικό μας ηλιακό σύστημα, το μανάβικο, τα τραπεζάκια με τα ονόματα των περσινών παιδιών επάνω, τα ράφια με τα βάζα γεμάτα τρόφιμα (όσπρια, ζυμαρικά και ρύζι), τις 4 εποχές, το τρενάκι με τους φόβους μας και άλλα...Η τάξη μας εντός των ημερών μας είπαν ότι θα βαφτεί..Ήδη ήταν περιποιημένη, πράγμα που δηλώνει ότι κάποιος την φρόντιζε καλά...Η δασκάλα μας ιδιαίτερα ομιλητική με τους γονείς...Φίλησε το κάθε παιδί ξεχωριστά και το καλώς όρισε στη νέα του "ζωή"... Φαίνεται παιδαγωγός με εμπειρία, θέληση, όρεξη και εμπιστοσύνη στον εαυτό της για μία ακόμη επιτυχημένη και δημιουργική χρονιά..Η αλήθεια είναι ότι είμαι πολύ συγκινημένη..
Τις τελευταίες μέρες γενικότερα επικρατεί συγκίνηση και ρίγος στην ατμόσφαιρα του σπιτιού μας...Από την μία συνειδητοποιούμε πόσο μεγάλωσε το αγόρι μας και δεν το πιστεύουμε...Από την άλλη σκέφτομαι ότι ο κόπος μου να του μάθω όσο πιο πολλά μπορώ πριν τη δασκάλα του δικαιώνεται..Θέλω να είμαι η πρώτη που θα του δείξει πώς να γράφει το ονοματάκι του, να το διαβάζει και να συλλαβίζει τα γραμματάκια ένα ένα...
Να του διαβάσω όσο πιο πολλά μπορώ για τους δεινόσαυρους, τους πλανήτες, τα χρώματα, τα λαχανικά, την ανακύκλωση, την αγάπη, την φιλία, το πώς μοιραζόμαστε, πώς είμαστε καλοί φίλοι και άνθρωποι και όλα αυτά τα όμορφα που πρέπει να γεμίζουν το μυαλουδάκι του που είναι σαν σφουγγάρι...Είναι μέρες που απογοητεύομαι ότι δεν τα καταφέρνω..Είναι μέρες που και ο μικρός δεν έχει όρεξη...Λογικό..Εκεί βλέπουμε απλά μια ταινία να ηρεμήσει το κεφάλι μας όπως λέει και ο ίδιος και εγώ πέφτω κάτω από τα γέλια..Είναι, όμως και κάτι μεσημέρια που επιλέγουμε να μην κοιμηθεί γιατί θέλουμε να χορτάσει ο ένας τον άλλον...Μεγαλώνοντας παιδάκια στην ίδια σχεδόν ηλικία έχω να πω ότι ο χρόνος δεν μου φτάνει να χαρώ τον καθένα όσο θα πρεπε και έχω ανάγκη..Και επειδή η Stacy πάντα διεκδικεί την πρωτιά και την αγκαλίτσα της (εμένα δηλαδή) αυτός που μένει παραπονεμένος είναι ο Ντίνος...Σαν λύση στο θέμα μας αυτό βρήκαμε τα μεσημέρια που κοιμάται η μικρή..Είναι οι δικές μας ώρες..Οι ώρες που λέμε τα παράπονά μας, οι ώρες που αγκαλιαζόμαστε πολύ, οι ώρες που ακούει τη μαμά να του διαβάζει ιστορίες και παραμύθια αλλά και οι ώρες που μπορούμε με την ησυχία μας να ζωγραφίσουμε με νερομπογιές, μαρκαδόρους, πλαστελίνες, χρώματα και κιμωλίες χωρίς να μας τα χαλάσει το μικρό αλλά πάντα θαυματουργό χεράκι της Stacy's/....
Καθόμαστε στο τραπεζάκι δραστηριοτήτων μας και αφήνουμε την φαντασία μας ελεύθερη..Θέλω να ευχηθώ σε όλα τα παιδάκια του κόσμου καλή σχολική χρονιά και καλή πρόοδο...Σε όλες τις μανούλες αλλά και τους μπαμπάδες που δίνουν όλο τους το είναι για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους, να είναι δίπλα τους , για να τα στηρίξουν και να τους συμπαρασταθούν, να είμαστε γεμάτοι υπομονή και επιμονή σε αυτό το δύσκολο έργο που έχουμε αναλάβει, την ανατροφή και διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας...Να είμαστε κοντά στους δασκάλους μας και σε συνεργασία με αυτούς πάντα να βρίσκουμε τη λύση στο εκάστοτε πρόβλημα και δυσκολία που θα αντιμετωπίσουν τα παιδιά μας...
Happy 1st Day of School!!
Σας μαμαδογλυκοφιλώ!!
0 σχόλια