Μιας και στο σπίτι επικρατεί πλήρη ησυχία, μιας και ο Ντίνος λείπει σε επαγγελματικό ταξίδι με τον μπαμπά μας, είπα να σας γράψω δυο λόγια για μένα..
Αναδρομή στο παρελθόν..
Σαν παιδί ήμουν πολύ τυχερό..
Μεγάλωσα σε μια οικογένεια κατά μία έννοια πολυμελή για τα σημερινά δεδομένα που ο μέσος όρος μένει στο ένα, το πολύ δύο παιδιά..εμείς είχαμε την τύχη να είμαστε 3..
3 εντελώς διαφορετικοί χαρακτήρες αλλά με τόσα πολλά κοινά ταυτοχρόνως..
Οι γονείς μας κατάφεραν να δώσουν όλο τους το είναι για να μας παρέχουν ότι είχαμε κατά καιρούς περισσότερο ανάγκη..
Ζούσαμε ποιοτική ζωή, ήρεμη χωρίς αλλαγές και μετακομίσεις..
Η μαμά μου φρόντισε να έχουμε ένα όμορφο σπιτικό, ζεστό και πάντα μοσχοβολιστό με τις γλυκές τις αλχημείες που ποτέ δεν έλειπαν από το τραπέζι αλλά και τις διάφορες εκδηλώσεις που διοργάνωνε..
Θυμάμαι πάντα να γελάμε πολύ αλλά και να κλαίμε πολύ!!..

Δεν κρατούσαμε τους τύπους χωρίς όμως  να παύουμε να τους σεβόμαστε..
Οι ισορροπίες υπήρχαν με ένα τρόπο μαγικό..
Θυμάμαι ότι ο μπαμπάς μου ταξίδευε πολύ συχνά και μας έλειπε συνέχεια..
Καταλάβαινα, όμως, ότι όλο αυτό το έκανε για εμάς..
Και τα κατάφερνε πολύ καλά..
Στη δουλεία του ήταν άσσος και για μία μεγάλη περίοδο της ζωής του υπήρξε και πρόεδρος στο σωματείο λαστιχάδων Βορείου Ελλάδος..
Η μαμά μου από την άλλη κλασσική ελληνίδα μάνα με ότι μπορεί να συνεπάγεται αυτό..
Αφιέρωσε όλη της ζωή και το είναι να " υπηρετεί" τον άντρα της και τα παιδιά της..
Και ήταν χαρούμενη για αυτό..
Μέχρι και πριν φύγει ο πατέρας μου από τη ζωή δεν χρειάστηκε να δουλέψει..
Και δεν γκρίνιαζε για αυτό..ήταν αυτάρκης και όχι πολύ πολύ του "γυρίσματος" δεξιά και αριστερά..
Είχε 3 πολύ καλές φίλες και με αυτές φρόντιζε να διασκεδάζει όποτε της δινόταν η ευκαιρία..
Με τον μπαμπά μου ήταν πολύ αγαπημένο ζευγάρι..όλοι είχαν να λένε για αυτούς..πολύ τους θαύμαζαν και προσπάθησαν να του "μιμηθούν" όταν ήρθε η σειρά τους να κάνουν οικογένεια..
Άλλοι τα κατάφεραν..άλλοι πάλι όχι..
Τους θυμάμαι μέχρι και την τελευταία στιγμή πριν καταλήξει ο μπαμπάς μου να είναι μες τα μέλια και τις πονηριές..
Σαφώς και υπήρξαν άσχημες στιγμές μεταξύ τους..άλλωστε τι νόημα θα είχε αν δεν υπήρχαν..
Αυτό που ξέρω, όμως, είναι ότι στάθηκαν και οι δύο βράχοι παρ' όλες τις δυσκολίες που τους επιφύλαξε η μοίρα..
Η μαμά μου χρειάστηκε να γίνει η αποκλειστική του νοσοκόμα για 3 χρόνια..
Ακόμη και σ' αυτό ήταν άψογη..
Τα κατάφερνε θαυμάσια..ίσως χωρίς την φροντίδα της να μην τον ζούσαμε  3 χρόνια παραπάνω το Ξενάκι της..ή αλλιώς τον Φώντα της..
Με τα αδέρφια μου οι σχέσεις μας είναι πολύ στενές..τόσο που καταντάει αηδία..
Μαζί περνάμε όλες τις γιορτές του χρόνου..μαζί πάμε διακοπές..μαζί μαλώνουμε..μαζί τα ξαναβρίσκουμε..σε αυτούς λέω τον πόνο μου και αυτοί με συμβουλεύουν και στα στραβά μου αλλά και στα καλά μου...
Δεν έχουμε τίποτα να μας χωρίσει παρά μόνο 500 χλμ μιας και εγώ το τελευταίο διάστημα μένω στην πρωτεύουσα λόγω υποχρεώσεων του αντρός μου..
Σαν παιδί θυμάμαι να μου έχουν εμπιστοσύνη..να βγαίνω πολύ από μικρή σχετικά ηλικία..να αγαπάω και να αγαπιέμαι πολύ..να έχω πολλές φίλες και διαφορετικές παρέες αλλά και να είμαι συνάμα τυπική και αυστηρή με τις μαθητικές μου υποχρεώσεις..
Ήμουν από τα παιδιά που καθόταν μέχρι αργά να διαβάσει λίγο παραπάνω..
Ήμουν παιδί που μου έλεγαν να γυρίσω σπίτι στις 10 και εγώ επέστρεφα 9: 30..
Είχα την τύχη τα αδέρφια μου να είναι μεγαλύτερα από εμένα και πολύ μου άρεσε αυτό..
Με τον αδερφό μου μας χωρίζουν 10 ολόκληρα χρόνια..με την αδερφή μου ούτε 8..

Όταν χάσαμε τον πατέρα μου θυμάμαι χαρακτηριστικά μια φράση του αδερφού μου που δεν θα την ξεχάσω ποτέ.." θα είμαι εγώ από εδώ και πέρα ο μπαμπάς για εσένα"..ήμουν 20 χρονών και αυτός είχε ήδη δημιουργήσει δική του οικογένεια με 2 υπέροχα παιδιά..τα λόγια του δεν θα τα ξεχάσω ποτέ..
Η αδερφή μου είναι η καλύτερή μου φίλη..είμαστε εντελώς αντίθετοι χαρακτήρες..αυτό που μας ενώνει είναι η ανιδιοτελής αγάπη της μίας για την άλλη..
Δεν ξέρω τι θα ήμουν σήμερα χωρίς τα δύο μου αδέρφια..
Είναι ευλογία να έχεις αδέρφια..και εγώ είμαι ευλογημένη..
Τα εφηβικά μου χρόνια ήταν ιδιαίτερα έντονα..μάθαινα 2 γλώσσες ταυτόχρονα για πτυχία..ήμουν μπαλαρίνα..έπαιζα volley...πήγαινα κάποιες φορές κολυμβητήριο...ζωγραφική και χορό..
Πάντα με έστελναν κατασκήνωση και τους ευχαριστώ τόσο για αυτό γιατί έζησα απίστευτες εμπειρίες εκεί..ένιωθα ελεύθερη..
Τα φοιτητικά μου χρόνια κύλησαν πολύ όμορφα γεμάτα έντονες αναμνήσεις συναισθηματικά και άσχημες και πολύ τρυφερές..
Άσχημες γιατί τα χρόνια εκείνα ήταν που ανακαλύφθηκε το πρόβλημα υγείας του πατέρα μου και λίγο αργότερα τον χάσαμε μια για πάντα..υπάρχει όμως με έναν τρόπο μαγικό στην καθημερινότητά μου και σε κάθε σημαντική στιγμή της ζωής μου φροντίζει να έρθει στα όνειρά μου..
Ήταν και πολύ τρυφερά γιατί έζησα ένα μεγάλο έρωτα που με βοήθησε πολύ να πραγματοποιήσω το μεγαλύτερο όνειρο της ζωής μου μέχρι τότε..να επισκεφτώ το Λονδίνο πολλάκις..έζησα απίστευτες στιγμές εκεί και τον ευχαριστώ για αυτό..