Το σπίτι μας γιορτάζει για 2 λόγους..

Αφενός για την επέτειο γάμου μας και αφετέρου για την γιορτή του Κωνσταντίνου μου, γνωστό για εσάς Ντίνο, Ντινούλη κ.τ.λ....

Κάθε χρόνο αυτές τις μέρες το σπίτι μας γεμίζει με φίλους ...

Άλλωστε ποιο το νόημα της γιορτής αν δεν τη μοιραστείς με τους δικούς σου...

Επειδή, όμως, η μοίρα μας μας τράβηξε στην Αθήνα, μένουμε με το τηλέφωνο αγκαλιά..

Και προσπαθούμε κατά κάποιο τρόπο μέσω της βίντεο κλήσης και του Skype να γεφυρώσουμε αυτό το τεράστιο κενό που μας καίει...

Χτες, στις 19 του Μάη, κλείσαμε 3 χρόνια έγγαμου βίου με τον Μιτσάκο μου...

Χρόνια γεμάτα χαρές, γέννες, τρέξιμο, ταξίδια, αγκαλιές, φιλιά, ξενύχτια τρελά, και μία μεγάλη μετακόμιση που μας άλλαξε τη ζωή..

Πιο πολύ την δική μου φυσικά, μιας ο και ο σύζυγος ήταν κάτοικος Αττικής και στα εφηβικά του χρόνια αλλά και αργότερα λόγω δουλειάς....

Αυτό στο οποίο καταλήγω είναι στο ότι δεν πρέπει να θεωρούμε τίποτα δεδομένο..

Ούτε τους φίλους, ούτε τα σπίτια, ούτε την εργασία, ούτε τίποτα..

Όλα είναι τόσο ρευστά και αναλώσιμα όσο και εμείς οι ίδιοι..

Επειδή εγώ είμαι πολύ συναισθηματική και δένομαι ,όχι μόνο με τους ανθρώπους αλλά και με τα υλικά πράγματα, η φυγή μας από το σπίτι μας, που μόνοι μας σχεδιάσαμε και χτίσαμε όπως το ονειρευόμασταν, αλλά και ο αποχωρισμός μου φυσικά από την οικογένεια και τους φίλους, αλλά και από την πολύ πολύ αγαπημένη μου κυρία Ευγενία, μου στοίχισε πολύ....

Στην αρχή της ζωής μας εδώ στα νότια μέρη της Ελλάδος η αλήθεια είναι ότι δεν περνούσα και ιδιαίτερα καλά..

Λίγο το ότι δεν ήξερα τους δρόμους, λίγο το ότι ο κόσμος είναι πολύ διαφορετικός και στη νοοτροπία αλλά και στην καθημερινότητά του από εμάς τους Θεσσαλονικείς...όλα έπαιξαν τον ρόλο τους..

Δύο χρόνια μετά έχω να πω πώς είναι σαν να έμενα πάντα στην Αθήνα..

Σαν την Θεσσαλονίκη βέβαια δεν έχει - και σαν την Χαλκιδική αυτό να το θυμάστε- αλλά είναι και εδώ εξίσου όμορφα..

Άλλωστε σας το έχω δηλώσει και στο παρελθόν..."όλα για έναν Δημήτρη γίνονται"...

Θεωρώ ότι σε δυο χρόνια από τώρα θα μπορέσω να συνεχίσω τις σπουδές μου και από εδώ..

Anyway..

Η αγαπημένη μου φωτογραφία από την ημέρα του γάμου μας..

Βασικά όλες είναι μοναδικές για μένα..

Σε όλες είμαστε χαμογελαστοί και όχι λόγω στησίματος που λένε..

Παίζαμε κανονικά με τον φακό και ο Paul και η Γιώτα , η γυναίκα του, ήταν εξαιρετικοί επίσης..

Τους αγάπησα πραγματικά που μπόρεσαν να αποθανατίσουν όλη τη μαγεία εκείνης της ημέρας μέσα από τον φακό τους..

Το νυφικό μου είναι ραμμένο με πολύ αγάπη από μια εξαιρετική κυρία, παλιά συνεργάτη γνωστού οίκου νυφικών..δεξί χέρι μεγάλου μόδιστρου..

Όπως ακριβώς το είχα ονειρευτεί..

Η δουλειά της μοναδική ,που κανένας άλλος δεν θα μπορούσε να πραγματοποιήσει τόσο πιστά την επιθυμία μου..

Θεωρώ τους οίκους νυφικών μεγάλη απάτη..συγχωρέστε με αλλά είναι η γνώμη μου..

Πολλά λεφτά για ένα χιλιοφορεμένο κομμάτι υφάσματος...

Για εκείνη την ημέρα ήθελα κάτι ραμμένο για μένα..

Που δεν θα το είχε φορέσει καμία άλλη πριν και που φυσικά θα είχε φιλοξενηθεί κάποια στιγμή στα όνειρά μου..

Και το πέτυχε...ήταν μέσα στο μυαλό μου η Φωτεινή..

Οι γάμοι πρέπει να πάψουν να έχουν αυτό το πανηγυρτζίδικο μέσα τους..

Οι στιγμές αυτές του μυστηρίου είναι ιδιαίτερες και πρέπει να μοιράζονται μόνο με αυτούς που μας αγαπάνε πραγματικά..

Εγώ, μιας και 3ο παιδί της οικογένειας, είχα την επιλογή να καλέσω μόνο όσους ήθελα πραγματικά, μιας και η μαμά μου είχε βγει ήδη από την υποχρέωση όταν πάντρεψε τα αδέρφια μου..

Αυτά περί γάμου και αναδρομής..

Σήμερα γιορτάζει το αντράκι μου..

Ο τσάκαλος του μπαμπά...

Το ζιζάνιο της μαμάς..

Και το πειραχτήρι της Stacy's...

Έκανα πολυδοκιμασμένες συνταγές...

Μία είναι αυτή της Ερμιόνης από το the one with all the tastes και τα εκπληκτικά fudge της..

Και η άλλη είναι η αγαπημένη μου συνταγή για cheesecake του Παρλιάρου..

Για να είναι γλυκά όσα τα χρόνια της ζωής του σαν την κουβερτούρες γάλακτος που χρησιμοποίησα...

Χρόνια πολλά αστέρι μου..

Να σε χαιρόμαστε..

Εύχομαι να είσαι πάντα φωτισμένος σωστά στη ζωή σου...

Και να κάνεις μόνο αυτό που σε ευχαριστεί και σε γεμίζει..

Η εβδομάδα μας συνεχίζεται κανονικά με πολύ κολύμπι και πολλές εξορμήσεις στα μαγαζιά γιατί το καλοκαιράκι ήρθε και τα περσινά μας ρούχα φυσικά δεν μας κάνουν..

Μεγαλώνουν πολύ γρήγορα...

Σας μαμαδογλυκοφιλώ..

Έρχεται weekend όμορφο..

Και εμείς θα δοκιμάσουμε την τύχη μας στην ιστιοπολοία..

Ευχηθείτε μας good luck..

Fingers crossed..XX..

Σμουτς!!~