Απαγορεύεται οποιαδήποτε χρήση των κειμένων ή των φωτογραφιών χωρίς άδεια χρήσης από τον ιδιοκτήτη. Από το Blogger.

Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ, Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΟΥ, Η ΦΙΛΗ ΜΟΥ

by - Παρασκευή, Μαΐου 08, 2015

Με αφορμή την ημέρα της μητέρας θέλησα να γράψω για τη μαμά μου..Το Ρουλάκι μας..Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν ήμουν το παιδί της μαμάς..Πιο πολύ του μπαμπά θα έλεγα..Αλλά από τότε που έφυγε από κοντά μας ο daddy, η απουσία του μας έφερε πιο κοντά..Δεν γινόταν αλλιώς..Δεν θα μπορούσαμε να το διαχειριστούμε διαφορετικά..Πάντα ήμασταν δεμένοι σαν οικογένεια..Πάντα είχαμε τις διαφορές μας...Αλλά πάντα, μα πάντα, καταλήγαμε στο κυριακάτικο τραπέζι να συζητάμε και να χασκογελάμε σαν να μην είχαμε τίποτα να μας χωρίσει..

Η μαμά μου...

mothers day

Μια γυναίκα τρυφερή, δοτική, τελειομανής, εργασιομανής, ευαίσθητη, κυρία, αρχοντική, νοικοκυρά, μαγείρισσα απίστευτη, γεννημένη να συναντήσει τον πατέρα μου και αυτός εκείνη..Για τον ανεπανάληπτο έρωτά τους θα σας μιλήσω σε άλλη ανάρτηση..Τώρα θα σας πω για εκείνη..


Δεν θα ξεχάσω τη ματιά της όταν πήρα το πρώτο μου πτυχίο..Την περηφάνια της και την πληρότητα στα μάτια της..Η συγκίνησή της τεράστια και η απουσία του Φώντα από το πλευρό της εκείνη τη μέρα σίγουρα αισθητή..

Mother's Day

Δεν θα ξεχάσω επίσης πόσο την χαροποίησαν τα νέα ότι θα αποκτήσουμε το πρώτο μας παιδί ..


Η μαμά μου δεν ήταν ποτέ πιεστική..Ή ήταν όσο έπρεπε..Δεν με πίεσε ποτέ να διαβάσω...(οκ.. ήμουν και από μόνη μου επιμελής στα καθήκοντά μου)..Δεν με εμπόδισε ποτέ να βγω έξω να διασκεδάσω...Δεν αντέδρασε όταν έμαθε για το πρώτο μου φλερτ..Πάντα μου έδειχνε εμπιστοσύνη και ήταν σίγουρη για μένα..Αυτό με βοήθησε σε πολλά...Και εγώ φρόντισα να μην τους απογοητεύσω ποτέ..Σαν παιδί δεν έχω απωθημένα..Τουλάχιστον μέχρι τώρα δεν μου παρουσιάστηκε κάτι...Μπορεί να μην ήταν αυτή που της εκμυστηρευόμουν τα προσωπικά μου, σαν κορίτσι της εφηβείας, ήταν όμως εκεί...Άψογη στα καθήκοντά της...Ακόμη και στις πιο δύσκολες οικογενειακές μας στιγμές η μαμά μου στάθηκε βράχος..Μπορεί να είχα αδυναμία στον μπαμπά μου, ήξερα όμως ότι αυτή τραβούσε όλο το "ζόρι" να μας μεγαλώσει μιας και ο μπαμπάς όλη μέρα έλειπε από το σπίτι λόγω δουλειάς..


Ακούω αυτό και την σκέφτομαι..Αυτό το τραγούδι είναι από τα αγαπημένα μου το τελευταίο διάστημα..Τα καλοκαίρια της, πλέον, τα περνάει στην Κεφαλλονιά..Αυτό το νησί έχει γίνει κατά κάποιο τρόπο το 2ο χωριό μας για εμένα και τα αδέρφια μου..Την επισκεπτόμαστε κάθε χρόνο τα τελευταία 4 έτη, και κάποιες φορές παραπάνω από μια φορά...Μας λείπει πολύ αλλά κατανοούμε απόλυτα την ανάγκη της να φύγει..Έστω και για τόσους μήνες..

my mommy

Η μαμά μου είναι μαχήτρια και ποτέ δεν το βάζει κάτω..Ακόμη και τώρα , που και τα 3 της παιδιά έχουν τις δικές τους οικογένειες, είναι εκεί για εμάς..Πάντα διακριτική όχι όμως απαθής..
Πάντα θα μας πει τη γνώμη της είτε μας αρέσει είτε όχι..Δεν ξεχωρίζει τα παιδιά της από τους συντρόφους που διαλέξαμε να πορευτούμε στη ζωή μας..Τους θεωρεί παιδιά της και σε κάθε καυγά που μπορεί να έχουμε φροντίζει να είναι αντικειμενική..Δεν είναι λίγες οι φορές που δεν πήρε το μέρος μου...Δεν είναι λίγες οι φορές που διαφωνήσαμε..Ειδικά εγώ με τη μαμά μου, δεν ταιριάζουμε σχεδόν σε τίποτα...Με την αδερφή μου τα βρίσκει καλύτερα..Επειδή όμως εγώ είμαι το στερνοπούλι της, όπως λέει, ή το "Ξενάκι" της με αγαπάει περισσότερο...Χεχε..(ελπίζω να μη με διαβάσει η αδερφή μου και ο αδερφός μου)..Εγώ πάντα ήμουν η τσαχπίνα της παρέας...Μικρή όλο χόρευα και έκανα νάζια...Όχι ότι τώρα που μεγάλωσα είμαι καλύτερη..Μη σου πω και χειρότερη...Όπως και να έχει, όμως, ότι είμαι σήμερα (καλό ή κακό) το οφείλω στη μαμά μου..


Δεν θα μπορούσα τίποτα άλλο παρά ευγνωμοσύνη να νιώσω για την μαμά μου..Γιατί τώρα που και εγώ είμαι μαμά μπορώ να καταλάβω απόλυτα πόσες θυσίες έκανε για μένα..
  • Πόσα όνειρά της άφησε πίσω...
  • Πόσα θέλω ξεπέρασε...
  • Πόσα ξενύχτια πέρασε πάνω από το κεφάλι μου ή δίπλα από την πόρτα να με περιμένει να γυρίσω..
  • Πόση αγωνία τράβηξε στις εξετάσεις που είχα να διαγωνιστώ κάθε φορά...
  • Πόσο πολύ πίστεψε σε μένα και μου 'πε  "θα τα καταφέρεις"..."δεν σε φοβάμαι εσένα"...

Αυτή είναι η μαμά μου και δεν θα μπορούσα να έχω καλύτερη..
Δεν ξεχνώ να της λέω Σ 'αγαπώ...


Και δεν ξεχνώ να αφιερώνω χρόνο για να την ακούσω...Να την ρωτήσω πώς είναι..Πώς αισθάνεται που μεγαλώνει..Πώς νιώθει που έχει εμάς..Δεν ξεχνώ να την ρωτήσω πολλά ...Γιατί συνήθως εμείς τα παιδιά ξεχνιόμαστε..Νομίζουμε ότι οι γονείς μας είναι super ήρωες και πως μόνο εμείς έχουμε την ανάγκη τους..Όχι...Έχουν και αυτή την δική μας..Να τους βγάλουμε έξω για φαγητό...Να τους κάνουμε δώρο ένα ταξιδάκι ή μια μέρα σε ένα spa..

Στα μάτια μας φαντάζουν ήρωες,..Και σίγουρα είναι..Αλλά μην ξεχνάμε ότι καθώς μεγαλώνουμε οφείλουμε εμείς να τους φροντίσουμε λιγάκι παραπάνω...Είναι η δικιά μας υποχρέωση πια..
Σ' αγαπώ μαμά...
Χρόνια σου πολλά και ευτυχισμένα!!~...




You May Also Like

2 σχόλια

  1. Τι υπέροχα λόγια και πόσο τρυφερή αυτή η αφιέρωση στην μαμά σου,νομίζω πως το ωραιότερο δώρο είναι η τόση αγάπη και ο θαυμασμός που νιώθεις για εκείνη...Χρόνια της πολλά,χρόνια πολλά και σε σένα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πέννυ μου τα νιώθω όλα μέχρι το πετσί μου! Την αγαπώ ακόμα και όταν με εκνευρίζει απίστευτα! Χρόνια Πολλά και σε σένα μανούλα γλυκιά!!!!! Να είμαστε γερές να μας χαίρονται τα όμορφα πλάσματά μας!

      Διαγραφή

My Insta Posts