Όταν άρχισα να ακούω το παιδί μου!
Ο πρώτος χρόνος στο σχολείο έχει τα prons and cons του. Σίγουρα όλες οι μαμάδες ανυπομονούμε να έρθει η ώρα που το παιδί μας θα πάει επιτέλους στο σχολείο, ώστε να μπορούμε να κάνουμε με μεγαλύτερη άνεση τις δουλειές μας αυτές τις λιγοστές ώρες που λείπει τα πρώτα χρόνια.. Αρχίζοντας όμως την σχολική ζωή και μπαίνοντας σε μια ομάδα αρχίζουν και τα προβλήματα όπως είναι προφανές..Το θέμα είναι πως διαχειριζόμαστε εμείς οι μαμάδες αυτές τις καταστάσεις.. Ποια πλευρά προτιμάμε να διαλέξουμε?..Του παιδιού ή των υπολοίπων>?..
Όταν άρχισα να ακούω το παιδί μου λοιπόν.. άκου να δεις πώς έχει η ιστορία!...
Δεν θα σου διηγηθώ κάτι το τρελό ή κάτι το συνταρακτικό..Ούτε καμιά ιστορία φοβερή που αφορά το bullying και τα συναφή.. Αυτό που θέλω να μοιραστώ μαζί σου εδώ σήμερα είναι η δική μου εμπειρία ύστερα από μία ολόκληρη χρονιά στο προνήπιο σε δημόσιο σχολείο!..
Αυτό που με δίδαξε έντονα η φετινή χρονιά είναι πως πρέπει να ακούμε προσεκτικά το παιδί όταν μας μιλάει..Εξαιτίας των πολλών υποχρεώσεών μας και των δουλειών που δεν τελειώνουν ποτέ- μα ποτέ όμως- δεν δίνουμε προσοχή στα απαραίτητα..Δεν αποκωδικοποιούμε την συμπεριφορά και τα λεγόμενα του παιδιού ..
Στην αρχή, μέχρι δηλαδή και την περίοδο των Χριστουγέννων, ομολογώ πως ήμουν ιδιαίτερα πελαγωμένη..Ο μικρός μπήκε σε ένα καινούργιο περιβάλλον με πολλά παιδιά που είχαν και αυτά έντονη προσωπικότητα όπως και αυτός, την ίδια ίσως και περισσότερη ζωηράδα, και για κάποια από αυτά ο χώρος του σχολείου ήταν ήδη αρκετά γνώριμος μιας και φοιτούσαν εκεί από την προηγούμενη χρονιά..Στο σημείο αυτό θέλω να σημειώσω πως δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο προνήπια και νήπια είναι στο ίδιο τμήμα..Θα μου πεις ψιλά γράμματα..Οκ! Που λεφτά για περισσότερες δασκάλες, εκπαιδευτικό εξοπλισμό και μπλα μπλα μπλα..Anyway..Συνεχίζω..
Θεωρώ πως κακά παιδιά δεν υπάρχουν και θέλω να το τονίσω αυτό.. Δεν υπάρχει παιδί δηλαδή που θα σκεφτεί πονηρά ή με δόλο αν ο ίδιος ο γονιός δεν του έχει σπείρει αυτό το συναίσθημα μέσα του..Ούτε πως υπάρχει παιδί που δεν θέλει να κάνει την σκανταλιά του για να διασκεδάσει λιγάκι παραπάνω τις ώρες που βρίσκεται κλεισμένο σε μια αίθουσα...Με προβληματίζει πολύ ο ίδιος ο γονιός...Πώς διαχειριζόμαστε εμείς όσα μας λένε πίσω στο σπίτι τα παιδιά μας..
Θα μιλήσω για τον εαυτό μου μόνο..Πώς σκέφτεται ο καθένας δεν μπορώ να ξέρω ..
Υπήρξαν στιγμές, λοιπόν, που το παιδί γύριζε σπίτι θυμωμένο και με ένταση πολύ..Ξέρω πως όταν είναι έτσι είτε θα εκδηλώσει κάποια ασθένεια είτε κάτι τον στεναχωρεί..Όσες φορές τον ρώτησα πήρα την ίδια απάντηση..''Μαμά ο τάδε μου είπε αυτό..'' ''Ο τάδε μου είπε πως δεν με έχει φίλο..'' ''Ο τάδε δεν θέλει να κάνω παρέα με τον ... αλλιώς δεν θα μου μιλάει ούτε εμένα..'' ''Ο Τ... είπε πως η αδερφή μου είναι μωρό και χαζή,..'' ''.Η Λ.. είπε πως δεν κάνω ωραίες ζωγραφιές.. '' ..Και ούτω καθεξής..Από την άλλη πάλι υπήρξαν σκηνικά που ξέφυγαν από τα όρια..Όπως για παράδειγμα μια φορά που χτύπησε έναν φίλο του γιατί αυτός του έσβησε την ζωγραφιά στον μαυροπίνακα..Αυτό που προσπάθησα να κάνω ήταν να του εξηγήσω πως δεν θα έπρεπε σε καμία περίπτωση να τον αγγίζει τόσο πολύ το τι θα πουν οι άλλοι.. Η γνώμη των άλλων σίγουρα μετράει και μας βοηθά να γίνουμε καλύτεροι, αλλά ως ένα σημείο..Πώς μπορείς να εξηγήσεις τα όρια αυτά σε ένα παιδί 4 + χρονών..Δύσκολη υπόθεση.. Από την άλλη δεν ήθελα σε καμία περίπτωση να χτυπάει όποτε νιώθει πως τον αδικούν..Ήθελα να ξέρει πως δεν έχει κανείς το δικαίωμα να υψώνει το χέρι του σε κάποιον άλλο..Ό,τι και αν του είχε κάνει αυτός..Δεν ήθελα όμως και να ανέχεται όσα του έκαναν.. Έπρεπε λοιπόν να βρω τις ισορροπίες..Δεν ήθελα να τον τρομάξω ή να τον απειλήσω.. Ήθελα να χτίσω τις ισορροπίες και να νιώσει ότι μπορεί να με εμπιστεύεται..Να νιώσει ασφάλεια..Πώς εγώ είμαι εδώ για ότι του συμβαίνει..
Όσες φορές λοιπόν μου έλεγε η δασκάλα του λόγια του τύπου ''Σήμερα ήταν ιδιαίτερα ανήσυχος, ζωηρός, επιθετικός''... και τα συναφή φρόντιζα να του υπενθυμίσω όλα όσα καταφέρνει με επιτυχία..Να τον επιβραβεύσω πρώτα για μια όμορφη ζωγραφιά που έκανε ή για κάποιο γράμμα που κατάφερε να γράψει καλύτερα..Φρόντιζα να ήμουν συγκεκριμένη και σαφής στα λόγια μου..Όπως για παράδειγμα : ''Μπράβο παιδί μου που μοιράζεσαι τα παιχνίδια με τους φίλους σου'' ή ''Χαίρομαι που είσαι ο βοηθός της κυρίας στην τάξη ''...Υπήρχαν και φορές που δεν είχα την υπομονή όπως καταλαβαίνεις..Ύστερα όμως από λίγη ώρα καταλήγαμε να κουβεντιάζουμε στο χαλί του δωματίου για όσα είχαν συμβεί..Δεν έδινα σημασία στα μικρο-ζητήματα..Φρόντισα να του επιστήσω την προσοχή μόνο σε ζητήματα μείζονος σημασίας..Όπως το θέμα του ''χτυπάω'' για παράδειγμα.
Σε λίγες μέρες θα μοιραστώ μαζί δύο εξαιρετικά βιβλία : 1. ''Οι λέξεις δεν είναι για να πληγώνουμε''..και 2. '' Τα χέρια δεν είναι για να δέρνουμε!''...
Αυτό που θέλω να ξέρεις, είναι πως αν και εσύ έχεις ένα παιδάκι στην νηπιακή ηλικία και πρόκειται να ξεκινήσει το σχολείο ή ήδη πηγαίνει σε αυτό, είναι πως κάθε φορά που το παιδί σου θα κάνει κάτι''κακό'', όπως να χτυπήσει, να πει κακιά λέξη ή να πεισμώσει σε κάτι πρέπει να ξέρεις πως σίγουρα κάτι έχει προηγηθεί..Υπάρχει μια ολόκληρη ιστορία από πίσω που θα πρέπει να την εκμαιεύσεις..Κάτι το έχει ερεθίσει ώστε να αντιδράσει έτσι..Δεν είναι κακό τα παιδιά να ξεσπούν ή να συμπεριφέρονται κάποιες φορές ανάρμοστα..Εδώ εμείς οι μεγάλοι και δεν μπορούμε κάποιες φορές να διαχειριστούμε τα συναισθήματα και τις συμπεριφορές μας..Ιδίως τον θυμό μας..Θα μπορέσει πιστεύεις εσύ να τον διαχειριστεί άψογα ένα νήπιο?..Σαφώς και όχι..
Ένα νήπιο, όμως, που έχει μία μανούλα από πίσω να το συμβουλεύει, να συζητάει μαζί του και να το εμπιστεύεται μην το φοβάσαι καθόλου..Γιατί αυτό το νήπιο μεγαλώνει σωστά και με ήθος..Να φοβάσαι το νήπιο που η μαμά του δεν αφιερώνει χρόνο ώστε να του εξηγήσει πως δεν λέμε κουβέντες τύπου ''δεν σε έχω φίλο'' ή ''μην μιλάς στον τάδε γιατί αλλιώς δεν θα σου μιλάω ούτε και εγώ.."..
Φέτος, λοιπόν ανησύχησα πολύ..Πολύ όμως..Διάβασα βιβλία που αφορούν την ψυχολογία των παιδιών αλλά και των γονέων, μίλησα με φίλους παιδο- ψυχολόγους και κατέληξα σε αυτό που σίγουρα θα έχετε διαβάσει σε πολλά βιβλία τέτοιου τύπου... Τα όρια και οι ισορροπίες σε συνδυασμό με τις συζητήσεις πάντα, πλάθουν ευτυχισμένα παιδιά, ολοκληρωμένους και ικανούς ενήλικες οι οποίοι μεγαλώνοντας θα έχουν περισσότερες ευθύνες μα και περισσότερα δικαιώματα!..
Σκέφτομαι σύντομα να μοιραστώ μαζί σας κάποια από αυτά τα βιβλία!..
Αυτό που υπόσχομαι εγώ στον εαυτό μου και στο παιδί μου, είναι ΠΑΝΤΑ μα πάντα να το ακούω όταν έχει κάτι να μου πει.. Να κατεβαίνω στο ύψος του και να ενστερνίζομαι τον θυμό του.. Να του λέω πως το καταλαβαίνω και πως του έχω εμπιστοσύνη ότι θα κάνει το καλύτερο.. Δεν πρέπει να κρίνουμε τα παιδιά μας από στιγμές..Πρέπει να κοιτάμε την πορεία τους ..Και αν καμιά φορά ενώ είδαμε πως έκανε σημαντική πρόοδο σε ένα ζήτημα αλλά παρόλα αυτά κάπου έχασε τον δρόμο του δεν πρέπει να το βλέπουμε αρνητικά..Ίσως να κάνει ένα βήμα πίσω ώστε να πάρει φόρα και να ανέβει ακόμη περισσότερο!..
Η πορεία του δικού μου παιδιού φέτος ήταν εξαιρετική! Κατάφερε να γράφει όποιο κείμενο έχει μπροστά του και το ονοματεπώνυμο του, να συλλαβίζει, να γράφει τους αριθμούς, να μετράει ως το 100.. Κατάφερε, επίσης, να αποκτήσει φίλους!!Πολύ σημαντικό για μια ηλικία που δεν μοιράζεσαι εύκολα και που το ''Εγώ'' υπερισχύει..Κατάφερε να κολυμπήσει ακόμα καλύτερα και να βγάλει το σωσίβιο εντελώς από τη μέση του..Ανέπτυξε τις ζωγραφιές του και τις έδωσε συναίσθημα..Ξεχώρισε αγαπημένα του βιβλία, τα οποία κρύβουν όμορφα μηνύματα μέσα τους..Καλλιέργησε την υπομονή του και δεν με διακόπτει όσο πριν όταν μιλάω με κάποιον άλλον..Απέκτησε επιμονή ώστε να ολοκληρώνει όποια εργασία τους βάζει η κυρία!...Απέκτησε τρόπους και έμαθε τον πληθυντικό ευγενείας..(Θα μπορούσα να γράψω και ακόμη περισσότερα!!..)
Τι άλλο θα μπορούσα να ζητήσω?..Τι άλλο θα έπρεπε να δω για να πω πως αυτό το παιδί φέτος έδωσε τον καλύτερό του εαυτό!!..Τίποτα απολύτως..
Όσα αναφέρω πιο πάνω δεν το κάνω για να πεις ''μπράβο''..Τα σημειώνω για να τα διαβάσει και αυτός κάποια στιγμή όταν μεγαλώσει και να θυμηθεί πόσο περήφανη ένιωθε η μαμά του όταν ήταν μόνο 4+ χρονών..Φαντάσου να μεγαλώσει και άλλο..Και λέω θυμηθεί γιατί φροντίζω να του λέω πόσο περήφανη είμαι για αυτόν!..
Ως την επόμενη συνάντησή μας σε μαμαδογλυκοφιλώ!
Όταν άρχισα να ακούω το παιδί μου λοιπόν.. άκου να δεις πώς έχει η ιστορία!...
Δεν θα σου διηγηθώ κάτι το τρελό ή κάτι το συνταρακτικό..Ούτε καμιά ιστορία φοβερή που αφορά το bullying και τα συναφή.. Αυτό που θέλω να μοιραστώ μαζί σου εδώ σήμερα είναι η δική μου εμπειρία ύστερα από μία ολόκληρη χρονιά στο προνήπιο σε δημόσιο σχολείο!..
Αυτό που με δίδαξε έντονα η φετινή χρονιά είναι πως πρέπει να ακούμε προσεκτικά το παιδί όταν μας μιλάει..Εξαιτίας των πολλών υποχρεώσεών μας και των δουλειών που δεν τελειώνουν ποτέ- μα ποτέ όμως- δεν δίνουμε προσοχή στα απαραίτητα..Δεν αποκωδικοποιούμε την συμπεριφορά και τα λεγόμενα του παιδιού ..
Στην αρχή, μέχρι δηλαδή και την περίοδο των Χριστουγέννων, ομολογώ πως ήμουν ιδιαίτερα πελαγωμένη..Ο μικρός μπήκε σε ένα καινούργιο περιβάλλον με πολλά παιδιά που είχαν και αυτά έντονη προσωπικότητα όπως και αυτός, την ίδια ίσως και περισσότερη ζωηράδα, και για κάποια από αυτά ο χώρος του σχολείου ήταν ήδη αρκετά γνώριμος μιας και φοιτούσαν εκεί από την προηγούμενη χρονιά..Στο σημείο αυτό θέλω να σημειώσω πως δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο προνήπια και νήπια είναι στο ίδιο τμήμα..Θα μου πεις ψιλά γράμματα..Οκ! Που λεφτά για περισσότερες δασκάλες, εκπαιδευτικό εξοπλισμό και μπλα μπλα μπλα..Anyway..Συνεχίζω..
Θεωρώ πως κακά παιδιά δεν υπάρχουν και θέλω να το τονίσω αυτό.. Δεν υπάρχει παιδί δηλαδή που θα σκεφτεί πονηρά ή με δόλο αν ο ίδιος ο γονιός δεν του έχει σπείρει αυτό το συναίσθημα μέσα του..Ούτε πως υπάρχει παιδί που δεν θέλει να κάνει την σκανταλιά του για να διασκεδάσει λιγάκι παραπάνω τις ώρες που βρίσκεται κλεισμένο σε μια αίθουσα...Με προβληματίζει πολύ ο ίδιος ο γονιός...Πώς διαχειριζόμαστε εμείς όσα μας λένε πίσω στο σπίτι τα παιδιά μας..
Θα μιλήσω για τον εαυτό μου μόνο..Πώς σκέφτεται ο καθένας δεν μπορώ να ξέρω ..
Υπήρξαν στιγμές, λοιπόν, που το παιδί γύριζε σπίτι θυμωμένο και με ένταση πολύ..Ξέρω πως όταν είναι έτσι είτε θα εκδηλώσει κάποια ασθένεια είτε κάτι τον στεναχωρεί..Όσες φορές τον ρώτησα πήρα την ίδια απάντηση..''Μαμά ο τάδε μου είπε αυτό..'' ''Ο τάδε μου είπε πως δεν με έχει φίλο..'' ''Ο τάδε δεν θέλει να κάνω παρέα με τον ... αλλιώς δεν θα μου μιλάει ούτε εμένα..'' ''Ο Τ... είπε πως η αδερφή μου είναι μωρό και χαζή,..'' ''.Η Λ.. είπε πως δεν κάνω ωραίες ζωγραφιές.. '' ..Και ούτω καθεξής..Από την άλλη πάλι υπήρξαν σκηνικά που ξέφυγαν από τα όρια..Όπως για παράδειγμα μια φορά που χτύπησε έναν φίλο του γιατί αυτός του έσβησε την ζωγραφιά στον μαυροπίνακα..Αυτό που προσπάθησα να κάνω ήταν να του εξηγήσω πως δεν θα έπρεπε σε καμία περίπτωση να τον αγγίζει τόσο πολύ το τι θα πουν οι άλλοι.. Η γνώμη των άλλων σίγουρα μετράει και μας βοηθά να γίνουμε καλύτεροι, αλλά ως ένα σημείο..Πώς μπορείς να εξηγήσεις τα όρια αυτά σε ένα παιδί 4 + χρονών..Δύσκολη υπόθεση.. Από την άλλη δεν ήθελα σε καμία περίπτωση να χτυπάει όποτε νιώθει πως τον αδικούν..Ήθελα να ξέρει πως δεν έχει κανείς το δικαίωμα να υψώνει το χέρι του σε κάποιον άλλο..Ό,τι και αν του είχε κάνει αυτός..Δεν ήθελα όμως και να ανέχεται όσα του έκαναν.. Έπρεπε λοιπόν να βρω τις ισορροπίες..Δεν ήθελα να τον τρομάξω ή να τον απειλήσω.. Ήθελα να χτίσω τις ισορροπίες και να νιώσει ότι μπορεί να με εμπιστεύεται..Να νιώσει ασφάλεια..Πώς εγώ είμαι εδώ για ότι του συμβαίνει..
Όσες φορές λοιπόν μου έλεγε η δασκάλα του λόγια του τύπου ''Σήμερα ήταν ιδιαίτερα ανήσυχος, ζωηρός, επιθετικός''... και τα συναφή φρόντιζα να του υπενθυμίσω όλα όσα καταφέρνει με επιτυχία..Να τον επιβραβεύσω πρώτα για μια όμορφη ζωγραφιά που έκανε ή για κάποιο γράμμα που κατάφερε να γράψει καλύτερα..Φρόντιζα να ήμουν συγκεκριμένη και σαφής στα λόγια μου..Όπως για παράδειγμα : ''Μπράβο παιδί μου που μοιράζεσαι τα παιχνίδια με τους φίλους σου'' ή ''Χαίρομαι που είσαι ο βοηθός της κυρίας στην τάξη ''...Υπήρχαν και φορές που δεν είχα την υπομονή όπως καταλαβαίνεις..Ύστερα όμως από λίγη ώρα καταλήγαμε να κουβεντιάζουμε στο χαλί του δωματίου για όσα είχαν συμβεί..Δεν έδινα σημασία στα μικρο-ζητήματα..Φρόντισα να του επιστήσω την προσοχή μόνο σε ζητήματα μείζονος σημασίας..Όπως το θέμα του ''χτυπάω'' για παράδειγμα.
Σε λίγες μέρες θα μοιραστώ μαζί δύο εξαιρετικά βιβλία : 1. ''Οι λέξεις δεν είναι για να πληγώνουμε''..και 2. '' Τα χέρια δεν είναι για να δέρνουμε!''...
Αυτό που θέλω να ξέρεις, είναι πως αν και εσύ έχεις ένα παιδάκι στην νηπιακή ηλικία και πρόκειται να ξεκινήσει το σχολείο ή ήδη πηγαίνει σε αυτό, είναι πως κάθε φορά που το παιδί σου θα κάνει κάτι''κακό'', όπως να χτυπήσει, να πει κακιά λέξη ή να πεισμώσει σε κάτι πρέπει να ξέρεις πως σίγουρα κάτι έχει προηγηθεί..Υπάρχει μια ολόκληρη ιστορία από πίσω που θα πρέπει να την εκμαιεύσεις..Κάτι το έχει ερεθίσει ώστε να αντιδράσει έτσι..Δεν είναι κακό τα παιδιά να ξεσπούν ή να συμπεριφέρονται κάποιες φορές ανάρμοστα..Εδώ εμείς οι μεγάλοι και δεν μπορούμε κάποιες φορές να διαχειριστούμε τα συναισθήματα και τις συμπεριφορές μας..Ιδίως τον θυμό μας..Θα μπορέσει πιστεύεις εσύ να τον διαχειριστεί άψογα ένα νήπιο?..Σαφώς και όχι..
Ένα νήπιο, όμως, που έχει μία μανούλα από πίσω να το συμβουλεύει, να συζητάει μαζί του και να το εμπιστεύεται μην το φοβάσαι καθόλου..Γιατί αυτό το νήπιο μεγαλώνει σωστά και με ήθος..Να φοβάσαι το νήπιο που η μαμά του δεν αφιερώνει χρόνο ώστε να του εξηγήσει πως δεν λέμε κουβέντες τύπου ''δεν σε έχω φίλο'' ή ''μην μιλάς στον τάδε γιατί αλλιώς δεν θα σου μιλάω ούτε και εγώ.."..
Φέτος, λοιπόν ανησύχησα πολύ..Πολύ όμως..Διάβασα βιβλία που αφορούν την ψυχολογία των παιδιών αλλά και των γονέων, μίλησα με φίλους παιδο- ψυχολόγους και κατέληξα σε αυτό που σίγουρα θα έχετε διαβάσει σε πολλά βιβλία τέτοιου τύπου... Τα όρια και οι ισορροπίες σε συνδυασμό με τις συζητήσεις πάντα, πλάθουν ευτυχισμένα παιδιά, ολοκληρωμένους και ικανούς ενήλικες οι οποίοι μεγαλώνοντας θα έχουν περισσότερες ευθύνες μα και περισσότερα δικαιώματα!..
Σκέφτομαι σύντομα να μοιραστώ μαζί σας κάποια από αυτά τα βιβλία!..
Αυτό που υπόσχομαι εγώ στον εαυτό μου και στο παιδί μου, είναι ΠΑΝΤΑ μα πάντα να το ακούω όταν έχει κάτι να μου πει.. Να κατεβαίνω στο ύψος του και να ενστερνίζομαι τον θυμό του.. Να του λέω πως το καταλαβαίνω και πως του έχω εμπιστοσύνη ότι θα κάνει το καλύτερο.. Δεν πρέπει να κρίνουμε τα παιδιά μας από στιγμές..Πρέπει να κοιτάμε την πορεία τους ..Και αν καμιά φορά ενώ είδαμε πως έκανε σημαντική πρόοδο σε ένα ζήτημα αλλά παρόλα αυτά κάπου έχασε τον δρόμο του δεν πρέπει να το βλέπουμε αρνητικά..Ίσως να κάνει ένα βήμα πίσω ώστε να πάρει φόρα και να ανέβει ακόμη περισσότερο!..
Η πορεία του δικού μου παιδιού φέτος ήταν εξαιρετική! Κατάφερε να γράφει όποιο κείμενο έχει μπροστά του και το ονοματεπώνυμο του, να συλλαβίζει, να γράφει τους αριθμούς, να μετράει ως το 100.. Κατάφερε, επίσης, να αποκτήσει φίλους!!Πολύ σημαντικό για μια ηλικία που δεν μοιράζεσαι εύκολα και που το ''Εγώ'' υπερισχύει..Κατάφερε να κολυμπήσει ακόμα καλύτερα και να βγάλει το σωσίβιο εντελώς από τη μέση του..Ανέπτυξε τις ζωγραφιές του και τις έδωσε συναίσθημα..Ξεχώρισε αγαπημένα του βιβλία, τα οποία κρύβουν όμορφα μηνύματα μέσα τους..Καλλιέργησε την υπομονή του και δεν με διακόπτει όσο πριν όταν μιλάω με κάποιον άλλον..Απέκτησε επιμονή ώστε να ολοκληρώνει όποια εργασία τους βάζει η κυρία!...Απέκτησε τρόπους και έμαθε τον πληθυντικό ευγενείας..(Θα μπορούσα να γράψω και ακόμη περισσότερα!!..)
Τι άλλο θα μπορούσα να ζητήσω?..Τι άλλο θα έπρεπε να δω για να πω πως αυτό το παιδί φέτος έδωσε τον καλύτερό του εαυτό!!..Τίποτα απολύτως..
Όσα αναφέρω πιο πάνω δεν το κάνω για να πεις ''μπράβο''..Τα σημειώνω για να τα διαβάσει και αυτός κάποια στιγμή όταν μεγαλώσει και να θυμηθεί πόσο περήφανη ένιωθε η μαμά του όταν ήταν μόνο 4+ χρονών..Φαντάσου να μεγαλώσει και άλλο..Και λέω θυμηθεί γιατί φροντίζω να του λέω πόσο περήφανη είμαι για αυτόν!..
Ως την επόμενη συνάντησή μας σε μαμαδογλυκοφιλώ!
0 σχόλια