Σαν ξημέρωσε μεγάλη εβδομάδα άρχισα να ετοιμάζω τα μπογαλάκια μας! Για μία ακόμη φορά οι αγαπημένες μου Trunki Greece με έσωσαν. Χώρεσαν όλες τις αλλαξιές που έπρεπε να πάρω ώστε να καλυφτούν τα πιτσιρίκια αλλά και κάτι παραπάνω μπορώ να σου πω..

Αμέσως μόλις φτάσαμε απολαύσαμε τον πρώτο καφέ παρέα με την μαμά- Σούλα( δεν μου αρέσει καθόλου η λέξη πεθερά, όπως και νύφη κουμπάρα και τα συναφή..είναι όσο να' ναι banal δεν βρίσκεις?), και αφού είπαμε τα νέα μας πήραμε τους δρόμους..Η πρώτη μέρα πάντα είναι αφιερωμένη στα γνώριμα μέρη μιας και τις επόμενες με περίμεναν οι ετοιμασίες στην κουζίνα!

Κατευθυνθήκαμε παραλιακά όπως πάντα. Το πρώτο πράγμα που θέλουμε να δούμε σαν φτάσουμε είναι η θάλασσα. Ήταν τόσο ήρεμη και ζηλευτή. Η ψύχρα όμως που είχε εκείνες τις μέρες δεν μας επέτρεψε να την γευτούμε, παρά μόνο να την αφουγκραστούμε!

Η επόμενη μέρα ήταν αφιερωμένη στο βουνό! Το καλό με αυτό το μέρος είναι πως συνδυάζει απόλυτα και τα δύο! Ανάλογα με την εποχή διαλέγεις. Το δασάκι που βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα από το σπίτι μας είναι γεμάτο πλατάνια και ένα όμορφο ρυάκι το διασχίζει!Το εκκλησάκι που θα σας δείξω με είχε κερδίσει πολύ και μάλιστα αρχικά ήθελα να τελεστεί εκεί ο γάμος μας. Όταν, όμως, αντίκρισα το παρεκκλήσι στην παραλία Ραχών τότε άλλαξα γνώμη μονομιάς. Ωστόσο, το μέρος αυτό ενδείκνυται για πικ-νικ και για διάφορες άλλες εξορμήσεις, όπως αυτή της Πρωτομαγιάς!

Η στιγμή που σας δείχνω εδώ πιο πάνω είναι εκείνη που δεν πρόσεξα και κατάφερα να πέσω μέσα στο ποταμάκι που κυλούσε! Ευτυχώς είχε ζέστη εκείνη την ημέρα! Δεν πτοήθηκα, όμως, παρόλα τα γέλια της παρέας μας, και συνέχισα να φωτογραφίζομαι αλλά και να φωτογραφίζω αμέριμνη το μέρος!

Την Μεγάλη Τετάρτη αποφάσισα πως ήρθε η μέρα να φτιάξω τα τσουρέκια μου! Συνεχίζω την παράδοση της μαμάς μου, βέβαια με διαφορετική συνταγή! (Μαμά, μην στεναχωριέσαι για αυτό!Τα δικά σου είναι τα πιο νόστιμα στον κόσμο-απλώς τα δικά μου είναι πιο αφράτα!..χεχε-).. Δες την συνταγή μου για τσουρέκια εδώ και μην διστάζεις να την επιχειρήσεις! Αφού μπορώ εγώ τότε σίγουρα μπορείς και εσύ! Είναι ωραία ιδέα και για το κολατσιό του παιδιού στο σχολείο! Η συνταγή αυτή σου δίνει τουλάχιστον 15 πλεξούδες, τις οποίες μπορείς να φυλάξεις στην κατάψυξή σου και όποτε θέλει το παιδί σου τσουρέκι να έχει έτοιμο και συνάμα αφράτο! Διατηρούνται πραγματικά σαν να είναι της ώρας! Εγώ ήδη έχω φυλάξει αρκετά στην δική μου!

Εκτός από φιλέ αμυγδάλου και σουσάμι θέλησα να στολίσω ορισμένες πλεξούδες και με σταγόνες κουβερτούρας γάλακτος!..Εντάξει..εκείνες ήταν που εξαφανίστηκαν δια μαγείας!..Φέτος, ίσως να πήρα τα καλύτερα κοπλιμέντα για τα τσουρέκια μου μιας και ένας φίλος καλεσμένος μου είπε χαρακτηριστικά "Τι πάμε και πληρώνουμε τον Τερκενλή, αφού μπορούμε να έχουμε από τα χεράκια σου!"..Τον ευχαριστώ τόσο για αυτό το σχόλιο!! Made my day!..

Οι επόμενες μέρες κύλησαν με ψώνια στη Λαμία, βόλτες παραλιακά για μπυρίτσα και καφέ και ηρεμία στην βεράντα και στην αυλή. Τα πιτσιρίκια ευχαριστήθηκαν να κάνουν ποδήλατο, να τρέχουν δεξιά και αριστερά και να ανεβοκατεβαίνουν στο μεγάλο σπίτι της γιαγιάς!

Πέραν, όμως, του ευχάριστου κομματιού των ημερών οι ημέρες αυτές για εμένα υπήρξαν καταλυτικές. Η παραμονή στο χωριό και οι ώρες ηρεμίας που κατάφερα να ξεκλέψω ρεμβάζοντας στη βεράντα και κοιτάζοντας απλά απέναντι με βοήθησαν να σκεφτώ και να ξεκαθαρίσω πολλά πράγματα μέσα μου. Οι στιγμές πάλι στην εκκλησία με βύθισαν σε προβληματισμούς. Είχα καιρό να νιώσω το " Πάσχα'' μιας και τα πιτσιρίκια δεν με άφηναν και πολύ. Φέτος, επέλεξα να επιστρέφω στην εκκλησία αφού κάνω την πρώτη μου προσπάθεια με τα μικρά. Έτσι μια μικρή ενδοσκόπηση όσο να' ναι την έκανα!.. Σε μέρος που δεν σε γνωρίζουν κιόλας είναι ακόμη καλύτερα, μιας και όλοι έχουν το κακό συνήθειο να κουβεντιάζουν κατά τη διάρκεια της λειτουργίας και να σταματούν για να σου μιλήσουν, λες και βρίσκονται στην πλατεία του χωριού!.. Εγώ όταν είμαι στο χώρο του ναού θέλω να είμαι ψυχή τε και σώματι εκεί.. Τα υπόλοιπα τα αφήνω για τον καφενέ που λέει ο λόγος.

Είναι η πρώτη χρονιά ούσα παντρεμένη και μητέρα που κρατήθηκα και έμεινα ως το τέλος της λειτουργίας μετά το " Χριστός Ανέστη''. Ένιωσα τόσο όμορφα που βρισκόμουν εκεί! Δεν ήθελα να τρέξω πίσω να στρώσω τραπέζι και να πέσω με τα μούτρα στο φαγητό! Άλλωστε αυτό το πανηγύρι το 10 λεπτο που επικρατεί λίγο πριν φωνάξει ο παπάς το ''Χριστός Ανέστη'' με χαλάει πολύ!. Μετά βίας μπορείς να ακούσεις τα λόγια του!. Όλοι θαρρείς και βρίσκονται εκεί να δείξουν τις λαμπάδες τους, τα καινούργια τους ρούχα και το τελευταίο κραγιόν που αγόρασαν λίγες μέρες πριν.. Και να οι κουβεντούλες και να τα γελάκια, λες και βγήκαμε να φάμε πασατέμπο στο διπλανό παγκάκι. Δε λέω.. Γούστο τους και καπέλο τους..Ας έχουν όμως την ελάχιστη συνείδηση να μην βρίσκονται εκεί. Ας σεβαστούν όσους βρίσκονται εκεί από επιλογή ή και από ανάγκη.

Η επόμενη ημέρα ήταν αφιερωμένη στον οβελία. Ξέρω πως πολλοί από εσάς δυσανασχετείτε βλέποντας το αρνάκι ή το κατσικάκι σουβλισμένο. Και εγώ να σου πω την αλήθεια δεν είμαι πολύ fan αυτού του εθίμου, αλλά σέβομαι τα έθιμα της υπόλοιπης οικογένειας!.. Vegetarian δεν είμαι σε καμία περίπτωση αλλά πάντα προτιμώ κοτοπουλάκι αντί κατσικιού!..

 Ως την επόμενη συνάντηση μας σας μαμαδογλυκοφιλώ και σας αφήνω με μια φωτογραφία από τα δύο γλυκά που έφτιαξα για την γιορτή της μικρής μου Stacy's και της μαμάς Σούλας. 

Χρόνια πολλά με υγεία, αγάπη και ειρήνη σε όλον τον κόσμο!